Vergi zammı değil. Vergi düzenlemesi.
Zam değil zaten, o güncelleme.
Halkın tümüne yapılan vergi zammı değil, zengine yapılan zam.
Pahalılık değil, değerlenme.
İşine gelince Milli İradenin seçtiğine dokunulmaz, işine gelince halkın seçtiğine istifa ettirilir.
Bazen Milli İrade seçti olur, bazen görevi biz verdik denir.
“Sandıkla gelen sandıkla gider” amaduruma göre “görevi ben verdiysem ben görevden alırım” da olabilir.
Bu arada görevden alma değil,kendileri istifaetti..
İstifa ettirme değil görev değişikliği, bayrak değişimi.
İstifa ettiğine göre, “ya FETÖ’cü ya da yolsuzluk var” mı acaba der olduğunda, “hayır ya, hizmette aksamalar oluyordu” denir.
Rant mı paylaşılamadı diye bir an düşünür olduğunuzda, hemen “yok canım yorulunca bayrak değişimi yapmak lazım” derler.
Her şey halk için tabi bir de..
Daha neler neler.
Hükümetin sadece son dönemde yaptığı algı oyunları. Duruma göre yapılan ağız. Bukalemun gibi duruma göre söz ve eylem.
Daha önceleri de Köprü ve tünellerin ücretinin halkın sırtına yüklenmesini, geçiş garantisi; işsizliği de iş beğenmemek diye sunuyorlardı.
O kadar kolay ki algıyı oluşturmak. O kadar sempatik geliyor ki lafı çevirince.
“İstifasını istemek” deyince kabul edilemez bir söz gibi geliyor ama görev değişikliği deyince ne kadar sempatik. Yine vergi zammı deyince sokağa çıkıp avazım çıktığı kadar bağırmak geliyor ama düzenleme, güncelleme deyince öyle mi ya..
Barzani ile dostluk muhabbet, memur maaşlarını bizzat ülkenden ver, Kuzey Irak referandumu sonrası halk yapılan ihanet diyecekken; bunu “memur maaşını bile ödeyemiyordun biz verdik” diyorsun, “yazık bak borç vermiş ama kandırılmış” gibi olmuyor mu? Böyle algılamıyor mu halk?
Devleti teröre teslim edince de, “kandırıldık” dendi değil mi?
Ama maalesef yeniyor..
