Köylü üretmeyi severdi.
Onunla yarışıp gururlanırdı.
Çok verim almak, kaliteli ürün yetirmekti derdi.
Bunun için elinden gelenin en iyisini yapardı.
Satamadığı yıllar da olurdu,
Satıp parasını alamadığı yıllar da.
Çoğu zaman önemsemez,
Bir yıl sonra aynı heyecanla geçerdi işinin başına.
*
Köylü üretimi her zaman planladı.
Satamam, kazanamam endişesine rağmen,
Ürettiklerinin kalitesi için çaba sarf etti.
Ne zarar ettiği yıllarda,
Ne de kazandığında, üretimden vazgeçmedi.
Ta ki üretmemesi, zorla ve kafasını vura vura öğretilene kadar.
*
Evet, köylü artık üretmek istemiyor.
Yorgun ve umutsuz.
Köylünün genleriyle oynandı.
Ne kazanmaya dair planları, ne hayalleri var.
Yıllarca çalışarak kaybettiler.
Artık üreterek kazanacaklarına inanmıyorlar.
*
Kim ne ekecek?
Ne kadar ekecek?
Ne kadar üretecek ve kaça satıp kaç para kazanacak?
Köylü bu soruları sormuyor.
Cevapları konusunda hiç akıl yürütmüyor.
Köylü, umutlarıyla birlikte hayallerini de yitirdi.
*
Köylü, içinde düştüğü bu olumsuz tablonun sorumlularını da sorgulamıyor.
Yıllarca sorgulamış, tercihlerini defalarca değiştirmiş.
“Bu kez şöyle yapacağım, olacak” demiş.
Bu kez ürün para edecek, belimizi doğrultacağız diye düşünmüş, yeni tercihlerine geçerken.
Olmamış.
Kendi hayatındaki her şey, bir yıl öncesini aratır olmuş.
*
Köylü artık çok rahat.
Yaşamı ve geleceği ile ilgili hayal kurmuyor.
Günlük yaşıyor.
Gündemi yok.
Yapılacaklar listesi yok.
Çoğu, içinde bulunduğu çıkmazı bile umursamıyor.
“Ne yapayım herkes benim gibi” diye başlıyor
“ yok işte, ne yapayım?” diye bitiriyor.
Köylü pes etmiş.
*
Köylünün geldiği bu nokta doğal değil.
Köylünün kaybettikleri arasında sadece bunlar yok.
Köylü, birbiriyle olan ilişkisinde de sorunlar yaşıyor.
Birbirine güveni kalmamış.
Çoğu birbiriyle konuşamaz hale gelmiş.
Yıllar içinde oluşmuş ilişkiler yara almış.
*
Köylünün elinde kalan,
Çiftçilere ödenen tarımsal destekleme paraları.
Hangi ürüne ne kadar ödeniyor? Ne zaman ödeniyor?
Bu desteklerden daha fazla yararlanmak için ne yapmak gerekiyor?
Bu konunun karmaşık bürokrasisi bile çiftçi için sorun değil.
Köylü, bütün ayrıntıları biliyor.
*
Sonuç olarak,
Köylü, desteklemeden gelecek parayı alacak hanesine yazmış.
Buna göre borçlananlar bile var.
Birçoğu ise desteklemeden alacağı parayı çoktan harcamış.
Çiftçi; ne yoksulluğunun farkında ne de mutsuzluğunun.
Hem yoksullar, hem mutsuz.
Yoksulluğunu desteklemeler ile saklıyor,
Mutsuzluğu ise yüzüne yansıyor.