Biz, geri bıraktırılmış ülkenin dertli çocuklarıyız. Dert konusunda yazılmış atasözlerini, şiirleri ve öyküleri bir araya getirsek binlerce sayfalık bir kitap olur.
Dert konusunda önce birkaç tespit yapıp Cinlilerin bir sözüyle sohbetimi toparlayacağım.
Dertsiz insan yoktur; çünkü dert yaşamaya dahildir. Büyüdükçe dertlerimiz de büyür. Dert gücümüzü çürüten bir şeydir. İçimizi kemirir, yaşlandırır; bizi meyvesiz dallar gibi kurutur, ömrümüzü tüketir.
Herkes, derdin en büyüğünün kendisinde olduğunu sanır ama durum sanıldığı gibi değildir. Sizin büyük dediğiniz derdi nimet sayanlar vardır. Onlar için bu tür dertler hayatın rengidir.
Bir atasözümüz: “Derdini anlatmayan derman bulamaz.” der. Atalarımıza karşı gelmek istemem ama bu söz, birçok nedenle çok hatalıdır. İçten de değildir.
Hiç kimse sizin derdinizi tüm içtenliği ile dinlemez; umursamaz. Dert anlatma sırasının kendisine gelmesini bekler. Her dert herkese söylenmez; söylerseniz sizi o derdinizle vururlar.
Başınıza yeni dertler açmak istemiyorsanız yanlış kişilere dertleşmeyiniz.Onlardan medet ummayınız. Bu kişiler derdinize derman olmayacağı gibi sizin dedikodunuzu yapmaktan zevk alırlar. Böyle insanlar dert deşmek için dert dinlerler.
Derdinizi yargılamadan, çıkar gözetmeden ve tüm içtenliği ile dinleyecek bir kimseniz yoksa derdinizi anlatmak için aynanın karşısına geçiniz. Şunu da düşünmek gerekir: Dert yandığınız kişi belki de sizden daha dertlidir.
Derdini anlatmakla ona çare bulmak aynı şey değildir. Dertlenmenize neden olan sorunları çözmeyi denemeniz gerekir. Dert derstir. İnsanın kendinden büyük derdi yoktur. Derdinizin merhemini başkalarında aramayın; bu sadece zaman kaybıdır.
Herkesin işi başından aşkın, kimse sizin dertlerinizle dertleşmek istemez. Herkes kendi bataklığından çıkmak için çırpınmaktadır. İnsanlar belki de bu yüzden psikiyatristlere epey yüklü faturalar öderler.
Bu dert konusunu Çinliler çözmüş. Şöyle diyorlar:
“Bir derdin çözümü varsa üzülecek bir şey yoktur. Bir derdin çözümü yoksa zaten üzülmeye gerek yoktur.”
