Çocuk büyütmek kolay ama çocuk yetiştirmek o kadar kolay değildir. Çocuk yetiştirmek zorlayıcı ve yorucu bir iştir. Ebeveynler bu konuda hata yapabilirler. Uykusuzluk, kötü geçen bir gün, eşler arasındaki tartışmalar, sağlık sorunları… Bunlardan herhangi biri bile olsa insanı makul davranmaktan alıkoyabilir. Böyle durumlarda özellikle genç ebeveynlerin konuşabilecekleri, tartışabilecekleri birilerinin olması gerekir.
Modern ebeveynler disiplin ve ceza sözcüklerinden hoşlanmıyorlar ama ikisi de gerekli. İyi davranışı ödüllendirmek etkili olabilir ama yeterli değildir. Çocuklarına disiplin verme sorumluluğunu benimsemeyen ebeveynler, düzgün çocuk yetiştirmek için gerekli olan çatışmayı seçenek dışı bırakabileceklerini düşünürler. Kötü polis olmaktan kaçınırlar.
Ebeveynler, iyi polis rolünden vazgeçmelidirler çünkü sosyal dünya çok daha büyük çatışma yaratacak ve ceza dağıtacaktır. Her çocuk yetişkinleri dinlemeli ve itaat etmelidir. “Bir çocuk, ebeveynlerin keyfi emirlerine neden itaat etsin ki!” şeklindeki soru yanlış bir sorudur çünkü aile dışındaki dünya anne ve baba kadar hoşgörülü olmayacaktır. Toplum düzeltilmemiş bir davranışı gaddar bir uygulamayla cezalandıracaktır. Ayrıca, yetişkinlerin emirleri neden keyfi olsun ki!
Çocuklarınıza şunları söylediğinizi düşünelim: “Kendini savunmanın dışında ısırmak yok. Tekme atmak ya da vurmak yok. Başka çocuklara eziyet etmek ve zorbalık yapmak yok. Yemeğini medeni bir şekilde ye. Paylaşmayı öğren. Uygun bir saatte uyu.” Bu kurallar keyfi emirler midir?
Herhangi bir yanlış davranışını görmezden gelerek çocuğunuza iyilik yapmış olmazsınız. O davranışı yok saymak düpedüz sorumsuzluktur. Tabağına konan iki dilim pastayı yedikten sonra diğer dilimleri de isteyen çocuğa “Hayır” demelisiniz. “Hayır” sözcüğü, şiddet içeren bir sözcük değildir. “Bu ısrarını sürdürürsen başına hoşlanmayacağın bir şey gelecek.” demektir. Çocuk, tutarsız bir ebeveyni yok sayar ve işi zorbalığa kadar götürür.
Öfkeli ve saldırgan bir çocuk sakinleşinceye kadar tek başına oturmalıdır. Sonra normal yaşama dönmesine izin verilir. Kural şudur: “Düzgün davranmaya başladığın anda gel, biz seni kucaklamaya hazırız.” Ebeveyn sorumluluğu bunu gerektirir. Disiplinden korkakça kaçınan fazla sabırlı ebeveynler, marketin ortasında insanların önünde tepinen çocuğun öfke krizini önleyemezler.
İki yaşındayken saldırganlıkları sınırlandırılamayan çocuklar dört yaşına geldiklerinde bu gereksiz saldırganlıklarına devam ederler. Bir çocuğa düzgün davranması dört yaşına kadar öğretilmediyse arkadaş edinmesi çok zor olur. Bu çocuklar yaşıtları tarafında reddedilir ve yalnız kalırlar. Yalnız kalan çocuğun zihinsel ve sosyal gelişimi yavaşlar. Arkadaşsız çocuk asosyal, alıngan, depresif bir ergen olur.
Çocuklarınız konusunda hoşunuza giden ve gitmeyen şeyleri eşinizle ya da değerli bulduğunuz bir arkadaşınızla tartışmalısınız. Çocuğunuza disiplin verirken yaptığınız hataların sorumluluğunu almalısınız. Hatalarınız için özür dileyebilir ve daha iyisini yapmayı öğrenebilirsiniz.
Çocuklarınızın topluma uyumlu olabilmeleri için neyin hoş olduğunu neyin hoş olmadığını siz öğretmelisiniz. Çocuğunuz komik olsun ama sinir bozucu olmasın. Net kurallar, kendinden emin çocuklar ve tutarlı ebeveynler yaratır.
Çocuklarınızın onlara sinir olmanıza neden olacak herhangi bir şey yapmalarına göz yummayın.
