Empati, kendini duygu ve düşüncede başkasının yerine koyabilmek anlamına gelir.
Sosyal zekaya sahip kişilerin insanlarla bağ kurmasına, vicdanlı ve merhametli olmasına, özetle insan olabilmesine yardımcı olur.
Bu bakımdan çok değerlidir.
Hatta empati yoksunu kişiler toplum içinde asosyal davranışlar gösterirler.
Etrafımızdaki insanların duygu ve düşüncelerini anlayabilmek, davranışlarının altında yatan sebepleri anlamlandırabilmek, bağ kurmak için empatiye çok ihtiyacımız var.
Ancak özellikle kendi ruh sağlığımız için sempatiden kaçınmamız gerekir.
Sempati, duygu ve düşünceyi içselleştirerek bağ kurmak, başkasının yerine hissetmek gibi bir anlam taşır.
Bu bakımdan bakıldığında empati sağlıklı, sempati ise sağlıksızdır.
Etrafımızdaki insanların deneyimleri ile bağ kurarken kendi zihin ve tecrübelerimizden yola çıktığımızı unutmamakta fayda var.
Çünkü hiçbirimizin geldiği yer, yaşam koşulları, kültürel yapıları vb. aynı değil.
Dolayısıyla olayların kişiler üzerinde yarattığı etkiler de aynı değil.
Önceden deneyimlediğiniz bir konuda başka birinin yeni bir deneyim yaşıyor olması, durumu gözlemlerken önyargılı yaklaşmamıza neden oluyor çoğu zaman.
Hatta çoğunlukla onlar adına karar vermemize, dolayısıyla birçok defa onların yanlış karar vermesine sebep oluyor.
Bu nedenle şahit olduğumuz olaylara yaklaşırken tarafsız bir yerde kalabilmek önem kazanıyor.
Hem kendi ruh sağlığımız hem de yardımcı olmak istediğimiz insanlar için.
Ayrıca sempati duygusal yük getirir.
Birinin adına düşünmek, onun adına karar vermek, doğru bildiğimiz yolda kişileri yönlendirmek ciddi bir sorumluluktur.
Unutmamak gerekir ki herkesin bir hayatı var ve nasıl yaşamak istediği kendi sorumluluğunda.
Kimsenin hayatına onun adına karar vermeye hakkımız yok.
Ne kendimize ne de başkalarına karşı böyle bir sorumluluğumuz olmadığı gibi bunun aslında hem kendimize hem de diğerlerine kötülük yapmak olduğunu fark etmemiz gerekir.
İkisi arasındaki bu ince çizgi maalesef sosyal ilişkilerde çoğunlukla gözden kaçan bir detay. Bu nedenle çoğu zaman gereksiz acı, kırgınlık, hayal kırıklığı, öfke duyuyoruz.
Çevremizde ilişkilerimizi bir de bu pencereden gözlemlemek, bireysel hayatınızda huzuru beraberinde getirebilir diye düşünüyorum.
Özetle, değer verdiğimiz insanların yanında olalım evet ama bunu yaparken sınırlarımızı korumayı ihmal etmeyelim.
Bence kişisel mutluluk burada gizli.
