Yenişehirli Son Udi
” Bazı ölümler vardır. Yaşlıdır dersiniz, normaldir dersiniz geçersiniz. Ama o yaşlının geçmişine indiğinizde zamanla unutulmuş özellikleri, yetenekleri ortaya çıkar ve şaşırırsınız. İşte geçen yıl kaybettiğimiz 1922 doğumlu Hatice Sırman da değişik bir yeteneği ile dikkat çeken yaşlılarımızdan birisidir. O bir udi’dir. Udun yıllarca aile çevresinde çalmış, söylemiştir.
Yenişehirli Son Udi Hatice Sırman, Eşi İsmet Sırman Ve Oğulları Sait Ve Sadi Sırman İle Beraber.
Biz Yenişehir’in ilk gıda pazarı sahiplerinden oğlu Sadi Sırman’dan rica ettik. Annesinin ve ailesinin tarihçesini yazmasını. O da detaylı bir anlatımla hem annesinden, hem de ailesinden genişçe bahsetti. Biz merhumeye Tanrı’dan rahmet dilerken onun ve ailesinin geçmişini bize anlatan Sırman Gıda Pazara sahibi Sadi Sırman’ın anlattıklarını özetleyerek aşağıya alıyoruz:
“ Annem Hatice ve babam İsmet Sırman, ikisi de 1922 doğumlu. Annemler Kütahya’dan gelip Yenişehir’in Menteşe köyüne yerleşiyorlar. Köyde toprak ediniyorlar. Sonra ağabeyleri Hüseyin Arık ve Mehmet Kütahyalı Yenişehir’e yerleşip, burada ikamet etmeye başlıyorlar. Annem 1948 yılında babam İsmet’le evleniyor. Sait, Sadi ve Nigar isimli üç çocukları oluyor. Babam Kasap Ali Onbaşı’nın 3 oğlundan birisi. 1892 doğumlu olan Dedem Ali Sırman Atatürk döneminde askerliğini 8 yıl atlı süvari onbaşısı olarak yapıyor. Yenişehir’in en eski kasaplarından. Annemin ağabeylerinden Hüseyin Arık çiftçilikle uğraşıyor. Son yıllarında Sondurak otobüs yazıhanesinde kâtiplik yapıyor. Mahmut ağabeyi ise marangozluk mesleğini yapıyor. Gençliğinde iyi futbol oynayanlardan biri. Annemler gençliğinde kızlı erkekli arkadaşları ile sohbetli toplantılar yapıyorlar. 1944 yıllarında annem ve zamanın genç kızları tanınmış birisinden ud dersleri alıyor. 1970 yılına kadar annem ud çalardı. En sevdiği; “Pencerenin perdesi aç bana göster yüzünü” adlı şarkıydı. Sait abim babamın yanında kasaplık mesleğini öğrenmişti. 1975 yılında Sırman Gıda Pazarı’nı açarak ticarete atıldı. Bende ona yardımcı oluyordum. Babam İsmet Sırman 1968 yılında vefat etti. Ağabeyim Sait Sırman’ı ise 28 Nisan 2008 yılında kaybettik. Bütün iş bana kalmıştı. Hiç bilgi sahibi olmadığım halde şarküteri işini zamanın eczacılarından Erkan Onur, Doktor Muzaffer Astok ve Ömer Ekinci ağabeylerin tavsiyeleri ile geliştirdik. İşimiz ile ilgili çok şeyler öğrendik”
