“Yenilen pehlivan güreşe doymaz” atasözümüz ile her defasında mağlup olan insanın yeniden denemesi eleştirilir.
Ama doğru bir eleştiri sayılmaz.
İnsanlar, bir şeyi beceremedikleri zaman mağlup sayılırlar.
Ama bu, onların başarısız olduğu anlamına gelmez.
Yeniden bir mücadeleye girişildiğinde mağlubiyet hali sona erer.
Mağlup olanların, yeniden başlaması yürek işidir.
Mağlubiyet, yaşamın bir parçasıdır.
Sonuç olarak, mağlubiyet başarısızlık değildir.
*
Başarısızlık, hayal bile kuramamanın adıdır.
Bunlar, mücadele etmedikleri için hiç yenilmezler.
Kaybetmedim derler ama kazandım diyemezler.
Gerçek anlamda kimsenin yanında ya da karşısında olamazlar.
Daima güçlünün yanında olmayı tercih ederler.
*
Riskli buldukları için kimseye hoşça kal diyemezler.
Herkesin bir gün kendilerine lazım olacağını düşünürler.
Doğru ve yanlışı ayırmaz, yan yana olsun isterler.
Kavgaya karışmazlar.
Başları derde girer düşüncesiyle endişelerini bile paylaşmazlar,
Gaza gelip “ yarın her şey farklı olacak” diye söze girseler de
Yarın olunca, ”peki ya her şey ters giderse” diyerek bulundukları konuma geri dönerler.
Böylece hiçbir şey yapmadıklarıyla kalırlar.
*
İşte asla yenilmeyenler böyle insanlardır.
Yenilmezler ama yenemezler de.
Ben, mağlup olmayı başarısızlık sayanlara değil,
Mücadele ederek mağlup olanlara saygı duyuyorum.
Yeniden başlayacaklarını bildiğim için.
