Geçmiş bayramınızı kutlarım. Umarım herkes sevdikleriyle beraber güzel bir bayram geçirmiştir.
Bu bayram benim için geçmişe bir yolculuk gibi oldu. Uzun zamandır hissetmediğim, karşılaşmadığım bazı anılarım kendini hatırlattı.
Meğer aslında hiçbir yere gitmemişler de sadece uzun bir uykuya dalmışlar. Uyanmaları için ihtiyaçları olan koşullar sağlandığı anda hepsi hemen yanı başımda belirdiler.
Çocukluğumdan beri hep toplum normlarından uzak hissettim kendimi.
Her şeyi sorgulayan ve mantığını anlamadığım hiçbir şeyi kabul etmeyen bir yapım vardı. Aslında birçok çocuk gibi.
Zamanla toplum tarafından yontuluyoruz hepimiz.
Sormaktan vazgeçmek, kabul etmek değildir. Kendi yöntemlerinle ve çok göze batmadan sorgulamayı, kabul edemediklerini göze sokmadan gerektiğinde sessiz kalmayı öğreniyor insan.
Tabii öğrenene kadar birçok yerde yabancı hissediyor kendini. Hatta aykırı olmakla suçlanıyor çoğu zaman.
Toplum genelinden farklı olduğunda aykırı, sivri, dışlanması gereken oluyorsun.
Kendini ne kadar anlatmaya çalışsan da başarılı olamıyorsun.
Yaşadığım için biliyorum.
Belki bu yüzden kendimi uyumlu olmaya zorlamışımdır.
Uyumlu olmak kazanılmış bir alışkanlık hatta gönüllü bir pes ediş aslında.
Bir yerden sonra insanları olduğu gibi kabul etmenin, onları değiştirmeye çalışmaktan daha kolay olduğunu öğreniyor insan.
Kendini yormak yerine sadece kendin için çabalamanın daha verimli olduğunu görüyorsun.
Sınırlarını belirliyorsun ve hayatına devam ediyorsun.
Sonucunda ise birbirine benzeyenler tarafından biraz gizemli, biraz da tuhaf olarak nitelendiriliyorsun.
Yani yine, sen olmayan bazı etiketlerle tanımlanmaya çalışılıyorsun.
Aslında hiçbiri sen değilsin.
Çünkü seni etiketleyenler, kendi zihinleri kadar seni görüyorlar. Fazlasını değil.
Oysa hiçbir insan bir ya da iki şeyden ibaret değil. Hem aykırı hem uyumlu olmak da mümkün, hem iyi hem kötü olmak da. Hatta daha neler neler..
