Atlayalım mı gölede?

Bir bilge, bir göledin başında oturmaktadır.
Susuzluktan kırılan bir köpeğin devamlı olarak gölede kadar gelip,
Tam su içecekken kaçması dikkatini çeker.
Dikkatle izler olayı.
Köpek susamıştır ama gölede geldiğinde sudaki yansımasını görüp korkmakta,
Bu yüzden de suyu içmeden kaçmaktadır.
Sonunda köpek susuzluğa dayanamayıp kendini gölede atar
Ve kendi yansımasını görmediği için suyu içer.
O anda bilge düşünür:
-Benim bundan öğrendiğim şu oldu, der.
-Bir insanın istekleri ile arasındaki engel, çoğu zaman kendi içinde büyüttüğü korkulardır. Kendi içinde büyüttüğü engellerdir. İnsan bunu aşarsa, istediklerini elde edebilir.
*
Evet, bilgenin dediği gibiyiz,
Gölgemizden kokar olduk.
Çoğu, kendi içimizde büyüttüğümüz korkular bunlar.
Üstelik çoğu zaman, nedensiz.
*
Her şeyden ve herkesten korkuyoruz.
“Bizim başımıza gelmez ”derken bile
Başkalarının başına gelenlerden korkuyoruz.
Korkmaktan korkar hale geldik.
Kendi korkularımızı örgütlüyor,
Korkularımızı paylaşıyoruz.
*
Korkutmaya çalışanların, çabası olmadan sürüyor korkularımız.
Bir de onların kattıkları var korku listemizde.
Konuşma, karışma, kaytarma diyenlerden sonra.
Düşünme, konuşma, sorgulama diyenlerin öğütledikleri var kafamızda.
*
Bunlarla da sınırlı değil korkularımız.
Bizler, her yaşta, her şeyden korkuyoruz.
Bazen neden korktuğumuzu bile bilmeden,

Artarak sürüyor korkularımız.
*
Sevmekten, sevilmekten korkuyoruz,
Düşünmekten ve de konuşmaktan korkuyoruz.
Duygularımızı ifade edemiyor çünkü ret edilmekten korkuyoruz.
Yaşlanmaktan, unutulmaktan ve ölmekten korkuyoruz.
Bir taraftan korkaklarla birlik olup
Korkularımızı gizlemeye çalışırken
Diğer taraftan yeni korku kaynakları üretiyoruz.
En çok da hayata ve yaşananlara,
Müdahil olmaktan korkuyoruz.
“Herkesle dost herkesle arkadaş”
Tavrımızın gerçek nedeni de korkularımız olsa gerek.
*
Bu nedenle doğruları konuşamıyor,
Doğrudan yana tavır alamıyoruz.
Bu nedenle tepki veremiyor,
Bu nedenle de kendimizi, çaresiz ve işe yaramaz hissediyoruz.
*
Güç ve güçlü ile ilişkimizin temelinde de korkularımız var.
Yaşam felsefemizi, kimseyle çelişmemek, olarak adlandırırken
Güçlüden yana olan tercihimizi gizleyemiyoruz
Güçlü lehine, güçten yana oluşumuzun nedeni, yine korkularımız.
*
Aslında biliyoruz işin doğrusunun ne olduğunu,
Aslında biliyoruz,
Korkuların çaresizlik olduğunu.
Aslında biliyoruz,
Korkularımızın kaynağının, kendimiz olduğunu.
Sorun da bu galiba;
Korkularımızda kendimizi kaybettik.
*
Peki, ne yapalım?
Hep birlikte atlayalım mı gölede?
Yok canım, insanız biz.Geç de olsa fark ederiz,
Bizi korkutanın gölgemiz olduğunu.