Bencil olma ile birey olma arasında bir bağ var.
Bu bağı anlamaya çalışırken
Çelişkiye düşmek,
Kavram kargaşası yaşamak mümkün.
*
Bencil kelimesi, çoğu kez suçlama amacıyla kullanılıyor.
Genel kanı olarak bilinen anlamı, uyanıklık ve çıkarcılık.
Bir başka ifadeyle,
Bencil olmak;
“ ben” olmadan “biz” olma anlayışı olarak görülüyor.
Böyleyse eğer,
Bu anlayış, gerçekçi ve samimi olabilir mi?
*
“Bencil” kelimesi, ‘kendinden yana olma’ anlamında kullanılamaz mı?
Bu anlamıyla kullanıldığında kimleri rahatsız eder?
Bir insanın kendisi varken başkasından yana olabileceğine inanmak mümkün mü?
Bencil, diyerek suçladıklarımız,
Kendi haklarını savunan ve bunu başkasına emanet etmeyen insanlar olamaz mı?
Başkasının hakkına el uzatmayı yanlış bulan,
Kendisi için çalışıp üretirken kendi doğrularını oluşturan insanlar.
Bu insanlar ki
Sevdiği her şeyi, kendisinin mutluluk kaynağı olarak gören,
Kalabalıktan biri olarak yaşamayı reddetmiş, özgür bir bireyler değil midir?
*
Konuyu bir soruyla sürdürelim.
Bencil olmayanlar kim?
Öğrenmeyi, çalışmayı ve üretmeyi sevmeyenler mi?
Senin için saçımı süpürge ettim, ömrümü bitirdin, diye yakınanlar mı?
Çevresindeki dostları için yaptıkları iyilikleri,
Her gün tekrar eden ama onlardan aldıklarını hatırlamayanlar mı?
Yoksa birey olmayı başaramamış ve bu nedenle de köle ya da kul olmuş kalabalıklar mı?
*
Bozulan insan ilişkilerini değerlendirirken,
Bu ilişkileri kimin bozduğuna dikkat etmek gerekir.
Sevgiyi bilmeyene sevgiyi,
Vermeyi bilmeyene, vermenin mutluluk kaynağı olduğunu,
Mutluluğu tatmamış birine, bunun tadını öğretemezsiniz.
Göstermek gerekir.
Sevmeyi bilmeyeni daha çok severek,
Vermeyi bilmeyene de daha çok vererek.
*
Sonuç olarak
İki tip insandan söz etmek mümkün.
İlki, başkalarına bir şeyler verebilecek olanlar.
İkincisi de bu insanlardan öğrenen ve büyüyen insanlar.
Belki de “Bencil” kelimesini, küfür anlamlı kullanmadan önce,
“Ben hangisiyim“ diye sormak gerekmez mi?
0
Mutlu
0
Üzgün
0
Sinirli
0
Şaşırmış
0
Virüslü
