Çok fazla şikayet ediyoruz.
Şikayet etmek, vazgeçilmez alışkanlıklarımızdan oldu.
Hiç durmadan, usanmadan sadece şikayet ediyoruz.
Başka hiçbir sorumluluğumuz yokmuş gibi davranıyor,
Bunun adına da duyarlı olmak deyip geçiyoruz.
*
Şikayet ettiklerimiz arasında düzeltilebilir, değiştirilebilir olanla ütopya olanı tasnif edemiyoruz.
Güzel olanla, çirkin olanı ayırt etmeden şikâyet ediyoruz
Hayatın her alanındaki samimiyet sorunumuz şkayetlerimize yansıyor.
*
İşimizden, işimizdeki patrondan,
Bağlı bulunduğumuz meslek kuruluşunun yaptıkları ya da yapmadıklarından,
Siyasi iktidardan ve de ona karşı gerekeni yapmadığı için muhalefet partilerinden,
Askerden, polisten, yargıdan,
Medyadan, sinemadan, ekmeğimizi kazandığımız şehirden ve kasabadan,
Hastaneden, hapishaneden velhasıl yaşam içinde olan her şeyden şikayet ediyoruz.
Yarış haline getirdik ve sürdürüyoruz.
*
Yarışın içinden kendini dışarı atarak durumun farkına varmak,
“Bir şey yapmak lazım” demek gerekiyor.
Şikayetlerimizi bir temele oturtmak, azalması için çaba içinde olmak lazım.
Bir de sapla samanı karıştırmadan,
Önemli ile önemsizi,
Acil olanla olmayanı,
Ve de en önemlisi, olur ile olmazı kavramak lazım.
*
Kişisel olanla toplumsal olanın, yerel olanla ulusalın,
Ulusal olanla küresel olanın farkında olarak,
Ve mutlaka ayakları, yere basmak lazım.
*
Hiç şüphe yok ki yapılacaklar listesi hazırlamak ve samimi olarak mücadele etmek,
Sorunsuz bir toplumda yaşadığımız izlenimi vermemek,
Korkarken korkusuz, endişeliyken endişesiz, açken tok görünmeye çalışmamak,
Sıradan şikayetçilerden olmamak, her şikayeti haklı görüp, eşlik etmemek,
İkiyüzlü olmamak, şikâyetlerin, düzelttiklerimiz ölçüsünde azalacağını bilmek,
Tercih yapmak ve değiştirerek yaşamaktan yana olmak gerekir.
Ve en önemlisi; 12 Eylül sonrası geliştirdiğimiz bu alışkanlıktan kurtulmak
0
Mutlu
0
Üzgün
0
Sinirli
0
Şaşırmış
0
Virüslü
