En son söyleyeceğimi ilk önce diyeyim,
1970 yılından bu yana İstanbul’la ilişkim vardır,
Ama İstanbul’u bilmem.
İstanbul’u sevmem
İstanbul’da yaşama fikrine hiç alışamadım,
Belki de sadece bu nedenle İstanbul’da yaşayanları,
Her zaman takdir ettim.
Gelin görün ki
İstanbul’a her gidişimde yeniden aşık olurum.
Meşhur Fransız devlet adamı Napolyon Bonapart demiş ya
“dünya tek ülke olsaydı başkenti İstanbul olurdu” diye,
Yüzde yüz katılıyorum.
*
Anlaşıldığı gibi İstanbul’dan yeni geldim.
İstanbul ne kadar sürede gezilebilir?
Ne kadar sürede anlaşılabilir?
Ne kadar sürede tanınabilir?
Bilmiyorum.
Ama bir kez daha anladım ki İstanbul, baktıkça güzelleşiyor.
*
İstanbul tanınmadan yapılan yurtdışı gezilerini de
Bunun için anlamlı bulmuyorum.
Anlamlı bulmadığım gibi anılarını da dinlemek istemiyorum.
İstanbul’u gezip tanıyanlar hariç,
Her birini, bir özentinin uzantısı olarak görüyorum.
*
İstanbul’da sevdiğim bir öğrencimle buluştum.
Onur Cingil, sadece öğrencim değil.
O, kendisini iyi yetiştirmiş, birikimli, donanımlı bir insan.
Bu anlamda hem seviyor hem de saygı duyuyorum.
Aynı zamanda gazetemizin köşe yazarı.
Ama benim amacım,
Siz okurlarıma, Onur Cingil’i anlatmak değil.
Onu zaten tanıyorsunuz.
Ben, bir İstanbul anımı paylaşmak istiyorum.
*
Üsküdar’da, Onur’un önerdiği bir mekandayım.
Çayımı söyledim, denizi seyrediyorum.
Mekanın, açık olan pencere kenarında üç masa,
Her masada ikişer genç oturuyor.
Güzel bir hava ve harika bir deniz manzarası var.
Bir süre sonra,
Mekanın penceresine bir martı kondu.
Üç gencin bulunduğu masaların her birine,
Gagasını uzatarak ilgi bekledi.
Masadaki yiyeceklerden gözünü alamayan martı,
Lüks bir lokantanın çamına yaslanmış karnı aç bir çocuk gibiydi.
Uzun sürdü martının bekleyişi.
Zor anladı hayvan,
Orada oturanların, orada olmadıklarını.
Sessizce uzaklaştı.
Gençlerimiz çok meşguldüler.
Neredeyse tavuk büyüklüğündeki bu güzeli, fark etmediler bile.
Her birinin elinde,
Kendilerinden akıllı telefonları vardı.
*
Sonra Onur ve eşi geldi.
Birkaç dakika önce gerçekleşen bu olayı anlattım.
İlk tepkileri “Bir şey vermediler mi? Diye sormak oldu.
Keşke sorun bu kadar olsaydı.
Keşke paylaşmadıkları yiyecekleri olsaydı sadece.
Onlar, o güzelliği bile fark etmemişti.
On santim yakınlarına kadar gelmiş olan dünya tatlısını.
*
İşte o zaman konuştuk bu konuyu.
Genç olmanın önemine değinirken
Sadece genç olmanın yetmediğini ifade ettik.
Bir gün, Adama sorarlar, dedik.
Genç olduğunu görüyor herkes, başka neyin var? diye.
0
Mutlu
0
Üzgün
0
Sinirli
0
Şaşırmış
0
Virüslü
