Cemal Süreya,
“Bazen diyorum ki; Ne olacak söyle gitsin. Sonra diyorum ki; Sus! Bitsin”
Ben de bazen yaz gitsin, bazen de yazma bitsin diyorum.
Anladım ki yazınca da bitmiyor, yazmayınca da.
*
İstiyorum ki gerçekler yazılsın, gerçekler konuşulsun.
Hem yazıyor, hem konuşuyorum.
Birilerinin hoşuna gitmiyormuş.
Varsın gitmesin.
Gerçeklerden uzaklaştırılmış topluluklarda,
Gerçeklerden uzaklaştırılmış bireylerin,
Gerçekleri konuşup yazanlardan nefret etmesi normal.
*
İkiyüzlü insanların sayıları çok olabilir.
Bunlar, bir toplulukta çoğunluk da olabilirler.
Çok olmaları, onları, uğraşılmaz yapmaz.
Ben uğraşırım.
Teşhis ettiklerimi, teşhir ederim.
İnsanların iki yüzünü görerek, kabullenemem.
Böyle yaşayamam.
İkiyüzlülere katlanmanın,
Çok yüzlülere davetiye çıkarmak olduğunu bilirim.
*
Öfkeli olduğumu söylüyorlar.
Sivri dilli olduğum kanısındalar.
Suratsız olduğumu düşünüp söyleyenler bile var.
Güler yüzlü olmamı önerenler de.
İyi niyetli olanlar var içlerinde,
Onları ayrı tutarak söyleyebilirim ki kendilerini tarif ediyorlar.
Sadece, Onlar gibi olmamı istiyorlar,
Kendilerinin neden öyle olduklarını bile bilmeden üstelik.
*
Tarif edilen ve önerilen model yeni de değil orijinal de.
İnsan ilişkilerindeki klasik yöntem.
‘Herkesle iyi geçin, bir gün gelir lazım olur’ anlayışı.
Sevimli, sempatik görünme çabası.
Sevgi dilenciliği.
Birey olamamanın en iyi kanıtı.
‘Her devrin adamı olma’ hastalığı.
*
Kendileri bile güvenilir bulmuyor kendilerini.
Ne söylediklerinden ne yaptıklarından eminler.
Her an, her dediğinden cayabilir, doğru dediklerine yanlış diyebilir.
Çünkü yok kendilerinde, kendilerine ait bir şey.
0
Mutlu
0
Üzgün
0
Sinirli
0
Şaşırmış
0
Virüslü
