Seninle geç tanıştım.
İnsan canlısı birisi olamadım ama seni çok kısa sürede, çok sevdim.
Ve en az o kadar da saygı duydum.
Bunlar benim kişisel çabamla olmadı.
Çok uğraşmadım bunun için.
Sevgi doluydun, herkese karşı çok saygılıydın.
Tam bir beyefendiydin ve ben bunu fark ettiğimde karşılık verdim.
Sonraları anladım ki seni seven ben değildim sadece.
O kadar çok sevenin vardı ki inan kıskandığım zamanlar oldu.
Sözün kısası şu ki seni sevmemek mümkün değildi
*
Senin vefat haberini alınca neler yaşadığımı anlatacak bir kalem ustası değilim.
Ama şu kadarını söyleyebilirim.
Hiçbir organımın çalışmadığını hissettim.
Konuşamıyor, düşünemiyor, ağlayamıyordum.
Narkoz etkisindeydim sanki hareket ve bilincim uyuşmuştu.
*
Sadece bir gün sonra abimi aradım telefonla.
Numarası seninle alt alta yazılmış.
Birisinde Abim yazıyor, diğerinde Abi.
Seni hep öyle gördüm.
Abimi dinler gibi dinledim.
Abimle konuşur gibi konuştum.
Her zaman çok rahattım.
Hiç düşünmedim söyleyeceklerimi sansürlemeyi.
Hiç endişe duymadım mesela, konuştuklarımızı, başkasının duymasından.
Hemen her konuyla ilgili çok konuştuk.
Yenişehir’e dair, doğruya ve yanlışa dair, hangi olaya nasıl tepki verileceğine dair.
İnsan ve insan ilişkilerini, çocuklarımızı ve onlarla ilgili güzel olan her şeyi.
*
Riyakar insanları konuştuk.
Dürüst ve sözüne güvenilir Yenişehirli insanları da.
Onların yetiştirdiği yeni nesli.
Her biri teker teker şimdi geliyor aklıma.
Hatırlayacağımı hiç düşünmemiştim.
Ama her biri pırıl pırıl duruyor hafızamda
*
Bir de Abi, sıradan olur diye düşündüm ve hiç ‘Turgut Abi’ diyemedim sana.
Aklımdan bile geçirmedim.
Abi dedim, yetti bana.
Rahat uyu abi, anılarımızda yaşayacaksın.
0
Mutlu
0
Üzgün
0
Sinirli
0
Şaşırmış
0
Virüslü
