“Bir şey yapmak lazım” Moğolların, çoğu eylem için slogan haline gelen şarkısı olsa da yıllardır, İçinde bulundukları durumdan hoşnut olmayanların, bu durumdan kurtulmak gerektiğini anlatmaya çalışırken kullandıkları bir ifadedir.
Günlük hayatlarında yaşadıkları ekonomik ve sosyal başlıklı sorunlardan, ülkede sürdürülen politikalara kadar uzayan bir dizi olaya bağlı olarak yıllardır tekrar edilir.
*
Çok önceleri, ülkede bir şeyler yapmaya çalışanlar vardı. Benzer şekilde düşünenler daha kolay bir araya gelebiliyordu.
İnsanlar kendi düşüncelerini test etme fırsatı buldukları gibi ortak sorunların, ortak çaba ile çözüleceğini de daha kolay görebiliyordu. Hemen her konuda bir araya gelip güç olmaya çalışan, yalnızlığını ve çaresizliğini aşan bu insanların kurdukları örgütlenmeler birer birer dağıtıldı.
Bunu yapanlar, akıllarınca sorunsuz bir toplum yarattılar. Korkuyu, endişeyi hâkim kıldılar. Bu duygular bir süre sonra alışık olmadığımız bir bireyselliği getirdi ve olan oldu.
*
Gelişmelerin nereye gittiğini fark eden sözüm ona akıllılar, yeni konuma ayak uydurdular.” Bir kaşık aşım ağrısız başım” dediler, çekildiler kenara.
Bir başka türü ise geçmişte içinde olduğu mücadeleyi ve mücadele içinde edindiği arkadaşlıkları kısaca kendi doğru bildiklerini çabucak unuttu ve başka doğrulara, başka arkadaşlıklara yelken açtı.
Yıllardır,“ Bir şey yapmak lazım” diyenler her iki tarzı da sevemedi. Sevemedi ama elinden de bir şey gelmedi. Bir taraftan mevcudu korumaya çalışırken, diğer taraftan mevcut içindeki açmazları görmezden gelemedi. Sürekli rahatsız, sürekli tedirgin yapısı onu zaman zaman ele verdi.
Çevresine baktı, işe yarayacağını, katkı vereceğini sandığı oluşumların içinde olmaya çalıştı. Uyum sağlayamadı. Olanlar, olması gerektiği gibi değildi.
“Bir şey yapmak lazım” diyenlerin sayısı her geçen gün artıyor ama cümlede geçen “bir şey”in ne olduğunu söyleyen yok. Birileri çıkıp, o sözcüğü açsa, şekillendirse ve bu insanlara “ Senin görevin bu” dese, işler biraz kolaylaşacak.
Belki de yaşamın her alanında demokrasi mücadelesi veren sendika, dernek, sivil toplum kuruluşları ve muhalefet partilerinin asıl eksikliği budur.
Belki de sıkıntının temelinde bir türlü hazırlanamayan yapılacaklar listesi vardır.
