Aristoteles, “İnsanın bu hayattaki amacı mutlu olmaktır.”der. Ona göre mutluluk bir hedeftir. Montesquien ise mutluluğu “Varılacak bir istasyon değil bir yolculuk biçimidir.” şeklinde tanımlar.
Ben, Montesquien gibi düşünenlerdenim. Mutluluk, insanların yaşama tarzlarıyla, yaşamı ve insanları yorumlama biçimleriyle ilgili bir şeydir. Mutluluk, süreklilik değil süreçtir, “an”larda gizlidir.
Yazıma düşünürlerin görüşleriyle başladım ama onlarla devam etmeyeceğim. Ben daha sade, daha düz, daha basit açıklamaların peşindeyim. “Mutluluk nedir?” “Mutlu insanların ortak özellikleri var mıdır? “sorularına yanıt vermeye çalışacağım.
Mutluluk, “Ben ne istiyorum?” sorusunun yanıtını bulmaktır. Hırstan arınabilmek, gülümseyebilmek, doğru yerde, doğru zamanda “Hayır” diyebilmek, sevinçli “ilk”leri yaşamak ve “biz” olabilmektir.
Mutlu insanlar yalnız olmadıklarını bilirler. Mutluluğu pembe panjurlu evde aramazlar. Sahip olduklarının tadını çıkarırlar. Ev, mal, mülk ve paranın yaralarına merhem olmayacağının bilincindedirler. Olayları umursamazlık etmezler, onların üstesinden gelirler.
Mutluluk, sarılmanın verdiği sıcaklık, içtenlik, güven ve huzurdur.. Sevmek ve sevilmeyi başarmaktır. Mutluluk dengedir, altın ortadır, erdemdir. Olumsuzdan olumluya geçebilmektir. Mutluluk; birini mutlu etmek, onun gözlerinde sizin yarattığınız parlamayı görmektir. Mutluluk, telefonu “Canım” diye açan bir sestir.
Mutlu insanlar, “Eğer zamanı geri alabilseydim, almazdım.” diyebilen insanlardır. Çalışkandırlar. Danışırlar, değişirler. Daha iyisini bulmak için denemekten yorulmazlar. Tersine yüzmek yerine akıntıya yön verirler. Yapılan kötülükleri unutmayı tercih ederler. Alaycı, kindar, kibirli ve kıskanç değildirler.
Mutluluk kendi kendine yetebilmektir. Sevişmek, çok sevişmektir. Tüm kapıların aynı anda kapalı olmadığını bilmektir. Mutluluk istek, sevgi, iş, bilgi ve yetinmektir. Vicdanı beyaz olmaktır. Mutluluk, mutsuzluğun merhametsizliğine karşı direnmektir. “Hayatta en gerçek yol gösterici akıl ve cesarettir.”diyebilmektir. Mutluluk, insanın güç kazandığını hissetmesidir.
Mutlu insanların özgüvenleri gerçektir, iyimserdirler. Bardağa dolu tarafından bakarlar ama aptal değildirler. Tutkularının ve kıskançlıklarının tutsağı olmazlar. Dürüst, tutarlı, cömert ve tutumlu insanlardır.
Mutlu insanlar doğaya hayrandırlar. Çocuk gibi şaşırarak yaşarlar ve merak ederler. Ben mutluyum diye anons etmezler. Beklentilerini en aza indirirler. Sakindirler. Gülmeyi ve güldürmeyi severler. Paranın satın alamayacağı değerlere sahiptirler.
Mutlu insanlar, başkalarının mutsuzluğundan mutluluk çıkarmazlar ve mutlu insanların mutluluğundan mutsuz olmazlar. Başkalarıyla yarış içinde değillerdir. Kendilerini diğerleri ile kıyaslamazlar. Sağlıklarına önem verirler ama hastalık hastası değillerdir. Kendileriyle barışıktırlar ama narsist değildirler.
En güzel haberi en sona sakladım: Mutluluk bulaşıcıdır. Sevdiklerinizden bulaşır. “Batı bizi kıskanıyor” adlı kitabından
