Bir Çin atasözü şöyle der: “Dünyada kusursuz iki insan vardır: Biri ölmüştür, diğeri ise henüz doğmamıştır.”
Kusursuz insan yoktur. En iyilerimiz en az kusurlu olanlarımızdır.
Kusurlar üzerimizdeki kötü kokular gibidir. Biz onları pek hissetmeyiz ama bu kötü kokulardan başkaları rahatsız olur.
Kendimizi olduğumuzdan daha mutlu ya da mutsuz görmek de bir kusurdur.
Kusurlu olmak kötüdür ama onları görmezden gelmek daha da kötüdür. Kusurlarımıza sırtımızı çevirerek onlardan kurtulamayız.
Kusurları üzerine cesaretle gidenler, kusurlarından kurtulurlar.
En büyük kusur kibirdir. Bunlar yalnızca kendilerini beğenirler. Bununla da yetinmezler, başkalarını da kendilerini beğendirmeye çalışırlar.
Dürüstlük taslayanlar, kusurlarını başkalarından ve kendilerinden gizleyenlerdir. Bunlar kusurlarını hüner sanan zavallılardır. Aynaya çok bakarlar ama kendilerini az görürler.
Bazıları için başkalarının kusurları birer hazinedir. Onları bulmak için her türlü çabayı gösterirler. Onlar başkalarında kusur bulmaktan zevk alırlar. Böyleleri kendi kusurlarını görmezler ama sıra başkalarının kusurlarına gelince pireyi deve yaparlar.
Başkalarının kusurlarını görmek için kartallara, kendi kusurlarımızı görmek için köstebeklere benzeriz. Başkalarının kusurlarını tartarken parmağı ile terazinin kefesini bastırmayan insan pek azdır.
Dostlarımızın bize dokunmayan kusurlarını kolayca affederiz. Ahlaksız insanların kusurlarına pek aldırmayız ama iyi bir insanın ortaya çıkan kusurları karşısında şaşkına döneriz.
Düşmanlarımız ve öfkelendirdiğimiz insanlar kusurlarımızı daha rahat söylerler.
Kusur arayanlarda kusur aranır. Sırtınızdaki kamburluğun hoş görülmesini istiyorsanız karşınızdakinin sivilcelerini hatırlatmayacaksınız.
Kusur arama takıntısından kurtulun. Daima kusur bulma huyunuz varsa tavus kuşunda bile çirkin ayaklardan başka bir şey göremezsiniz.
İki insanın iyi geçinmesi kusursuz olmalarıyla değil, birbirlerinin kusurlarını hoş görmeleriyle sağlanır.
Atasözümüzde belirtildiği gibi “Kusursuz dost arayan dostsuz kalır.”
“Gölge Etme Başka İhsan İstemem” kitabından
—————————
Hayat Hata Yapmadan Öğrenilmez
Hayatınızın en güzel günlerini “henüz erken” diyerek ziyan etmeyin.
Kendinize geç kalmayın. Yarının derdini yarına bırakın. Bu günü yaşayın, yarın kim öle kim kala.
Kendinize hak ettiğiniz değeri verin. İzniniz olmadan kimse sizi değersiz hissettiremez.
Yaşam alanlarınıza dokundurmayın. Sizi sevenlerle kullananları iyi ayırt edin.
Umutsuzluk ölümcül bir hastalıktır. Umut tükenince kalp de çarpmaz.
Bazı şeyler cesaret edemediğimiz için zor gelir. Kararlıysanız imkânsızlık imkân olur.
Damla kendini tamamlayınca damlar. Hayat hata yapmadan öğrenilmez.
Hata yapmak hile yapmaktan onurludur. Çevrenize uymak için kendinizi yontmayın.
Kula Minnet Eylemem” kitabından
