Nabza göre şerbet veren, her dönemin adamı olan, yaralı parmağa işemeyen, insanları kullanan, ikili oynayan, rengini asla belli etmeyen, tavşan boku gibi ne kokan ne bulaşan bencil ve omurgasız insanlarla iletişim kurabilir misiniz?
Onlarla dost olabilir misiniz? Onlara güvenebilir misiniz? Söylediklerine ve içtenliklerine inanabilir misiniz? Onların fesatlıklarını hatta ihanetliklerini göze alabilir misiniz? Onlarla yola çıkabilir misiniz?
Ben, herkese göre renk değiştiren, gerçek düşüncelerini asla söylemeyen, ikili oynayan bu tür insanlardan çok zarar gördüm. Sürgün edildiğim zaman beni teselli etmeye çalışanla ihbar edenin aynı kişi olduğunu yıllar sonra öğrendim.
Bu tipler, herkesin dostudur ama hiç kimsenin dostu değildir. Bunlar “Ne şiş yansın ne kebap.” insanlarıdır. Köprüyü geçinceye kadar ayıya dayı derler. Asla risk almazlar; üç kağıtçı, sinsi, korkak, tutarsız, tavırsız ve yavşaktırlar. Çok garantici tiplerdir.
Hakarete uğrarlar ama ses çıkarmazlar çünkü onursuzdurlar. Tartışmazlar, eğilip bükülürler. Bir gün belki işim düşer diye kendisine yapılan hakaretleri sineye çekerler. En nefret ettikleri insanlarla bile aralarını iyi tutmaya çalışırlar.
Her iş yerinde ve devlet dairelerinde bunlardan bolca bulunur. Çıkarları tehlikeye girmediği sürece etliye sütlüye karışmazlar. Siyasi rengini asla belli etmezler. Gerçek düşüncelerini asla söylemezler. Sevmese bile severmiş gibi davranırlar, beğenmeseler bile çok beğendiğini söylerler. Karga kadar aklıyla size gaz verirler.
Bunların duruşları yoktur, bakışları donuktur. Herkesin her şeyini bilmek isterler; herkesten yararlanmaya çalışırlar. Bunlar tam anlamıyla; görmedim, duymadım, bilmiyorum insanlarıdır.
Çevremde asla barındırmak istemediğim bu tip insanlara hep şöyle söylemek istedim: “Gölge etme başka ihsan istemem.”
