Tembel insanları sevmem çünkü tembeller başarısızlıklarını başkalarının kapısına koymaya çalışırlar.
Tembellik hayatın israfı ve yeteneklerin ölüm döşeğidir. Hırsızlıkların ve ahlaksızlıkların temeli tembelliktir. Can sıkıntısı dünyaya tembellikle birlikte gelmiştir.
Tembellik kişiyi kendi kendisinin kölesi yapar, yıpratır, mahveder. Tembel insan kıskanç ve ukala olur. Boş oturmak paspas gibidir, insanı çabuk eskitir.
Tembel o kadar yavaş hareket eder ki yoksulluk ve sefalet çok geçmeden ona yetişir.
Tembellik yorulmadan dinlenme ve uyku basma hastalığıdır. Tembel yerken terler, çalışırken soğuktan yakınır.
Tembellerin her zaman bir bahanesi vardır. Ya paraları yoktur ya da vakitleri.
Tembellik vücudun aptallığı, aptallık da aklın tembelliğidir.
Tembeller! Boş gezenin boş kalfaları! Sizlere söylüyorum! Bu hastalıktan kurtulun, ekmeğinizi terinize batırıp yiyin. Çalışan güçlenir, boş oturan küflenir. Yarınlar rahatına kıyabilenlerindir…
“Ben Kalender Meşrebim Ama Güzel Çirkin Ararım” kitabından
—————————
Körlerle Sağırlar Birbirlerini Ağırlar
Hırsızlar, yalancılar, yalamalar, nankörler, iftiracılar, dedikoducular, narsistler, dinciler, onursuzlar birbirleriyle çok iyi anlaşırlar. Birbirlerini eleştirmezler, gücendirmezler; yaptıkları yolsuzlukları, hırsızlıkları ve işledikleri suçları görmezden gelirler.
Yapmacık sırıtışlarla birbirlerini pohpohlarlar. Aynı b.kun soyudurlar; birbirlerine toz kondurmazlar. Biri ötekine “Hişt” demedikçe sorun çıkmaz. Kör, sağıra: “Ne kadar güzelsin!”şeklinde övgüler düzmeye devam eder.
İlişki biçimleri “Al gülüm ver gülüm.”çirkefliğine dayanır. Rantı aralarında paylaşırlar, çıkarları için ilkesiz ittifaklar kurarlar. Çıkarları tehlikeye düşmediği sürece birbirlerine toz kondurmazlar. İltifatları da sahtedir, insanlıkları da.
İşlerine gelmeyen bir şeyi duymazlar, görmezler ve bilmezler. Yalan imalathanesi gibi çalışırlar. Birbirlerini yağlarlar, ballarlar ve gazlarlar. Kendileri çalar kendileri oynarlar.
Birisinin hırsızlığı ortaya çıkınca diğerleri hemen azgınlaşırlar. Kümeslerine tilki girmiş gibi ortalığı birbirine katarlar. Yavuz hırsız gibi ev sahibini bastırırlar.
Bunlar aynı tezgahtan çıkmışlardır; nitelikleri aynıdır. Tencere kapak gibidirler; aynı tavanın balığıdırlar. Birbirlerinin hırsız olduklarını bilirler.
Bunlar gibi düşünmeyen herkes vatan hainidir, bölücüdür, solcudur, komünisttir, cibilliyetsizdir. Bunları üniversitelerden, devlet kurumlarından, okullardan atmak gerekir. Kahraman polisimiz bunlara göz açtırmamalıdır, destan üzerine destan yazmalıdır.
Kendilerine muhalif olan, kendilerini desteklemeyen, yalamalık yapmayan, hırsızlıklarını açığa çıkaran gazetecileri, yargısız infaz yaparlar.
Bu soysuzlar, ülkenin kara delikleridir. Birbirlerine kuş b.ku gibi yapışırlar. Mağduriyet oyununu rezilce oynarlar ve timsah gözyaşlarıyla final yaparlar.
Adi bir hırsızken zengin olurlar, eşekken adam kılığına girerler, saldırmayı özgüven sanırlar. Konuşamayanlar hatip, yazamayanlar yazar olur; bilim dışı, abuk sabuk takıntılarıyla yorum yapmaya hatta fetva vermeye kalkışırlar.
Adalet kantarının ayarını bozmakla yetinmezler; kantarı elinde tutacak yargıçları da korkutup sindirirler. Bağımsız kalabilen yargıçlara dünyayı zindan ederler.
Birbirlerini ağırlayan bu aymazlar, hırsızlar, çirkefler, yetim hakkı yiyenler, sonradan görmeler, talancılar, yalancılar, abartılı ve saldırgan bir özgüven içindedirler. Bu değirmenin suyunun bir gün tükeneceğini, kurdukları çarkın bir gün dönmeyeceğini, hırsızlıklarını her zaman örtbas edemeyeceklerini düşünmezler.
“Keser döner sap döner, gün gelir hesap döner.” sözünü hatırlamazlar. Bu kibirli ve kindar vezirler, yarın rezil olacaklarını düşünemezler çünkü ellerindeki güç onları zehirlemiştir.
Adaletin değirmeni ağır döner ama iyi öğütür. Hesabını veremeyecekleri işleri yapanlar, er ya da geç yargılanırlar.
Ayarını bozdukları kantar, gün gelir devran döner bu rezilleri tartmaya başlar. Gidişat ters yöne döner, roller değişir. Çalıp aşırdıklarının hesabı önlerine konur. Adalet ve şefkat için yalvarırlar. “Korkunun Gözleri Çoktur” Kitabından
