vatan sevgimiz biraz tuhaf hatta çok tuhaf. Ayının sevdiği yavrusunu hırpalamasına benziyor.
“Irmağının akışına ölürüm Türkiyem!” diye başlayan bir türkümüz var. Dağlarımız, ovalarımız, denizlerimiz, iklimimiz için söylediğimiz güzel sözler, yazdığımız şiirler, bestelediğimiz şarkılar saymakla bitmez.
Bu vatan için canımızı feda edeceğimizi söyleriz. “Vatan sağ olsun!” deriz. Dağlarımıza, taşlarımıza “Önce vatan!” diye yazarız. Vatan sevgisi hakkında ucuz nutuklar çekeriz, gösterişli törenler yaparız.
Düşüncelerinden rahatsız olduğumuz yurttaşlarımıza: “Ya sev ya terk et!” diye kabadayılık yaparız. Onları varan haini olmakla suçlarız.
Peki, bu sözler vatanımızı korumaya, güzelleştirmeye, geliştirmeye yetiyor mu? Yetmiyor. Eylemlerimiz, sözlerimizi doğrulamıyor. Vatan sevgisi, ucuz bir edebiyattan öteye geçmiyor.
Kedi, yavrusunu yiyeceği zaman fareye benzetirmiş. Bizim durumumuz da böyle. Vatanımızı çok severiz ama ormanlarımızı yakarız, sularımızı ve havamızı zehirleriz, kıyılarımızı yandaşlara peşkeş çekeriz.
Maden aramak için zeytin ağaçlarını keseriz, dünyanın en güzel dağlarından biri olan Kaz Dağlarını bir avuç altın için çölleştiririz, o dağlarda yaşayan yaban hayvanlarını yakarız. Irmaklarımızı, derelerimizi ve diğer su kaynaklarımızı çöplüğe çeviririz.
Vatanımızı çok severiz ama aynı topraklarda yaşayan bazı vatandaşlarımızı asla sevmeyiz.Muhalifleri tez zamanda ezmeye çalışırız. Aydınlarımızı, yazarlarımızı, sanatçılarımızı ve gençlerimizi susturmak için akıl ve vicdan dışı baskılara girişiriz.
Vatanımızı çok severiz ama çıkarımız yoksa, rant sağlamayacaksa taş üstüne taş koymayız. Var olan güzellikleri yok ederiz. Hazıra konarız ve konduğumuz yerleri talan edip cehenneme çeviririz. Cumhuriyetimizin kazanımlarını parsel parsel satarız.
Vatanımızı çok severiz ama askerlik yapmamak için sahte çürük raporu alırız. Hiç gerek yokken komşu ülkelerin iç işlerine karışırız. Bu kirli savaşta masum evlatlarımızı yitiririz. Evlatlarımızı toprağa gömerken: “Şehitler ölmez, vatan bölünmez!” diye nutuk çekeriz.
Vatanımızı gerçekten seviyorsak bu zırıltılardan ve yağmacılıktan vazgeçelim. Atamızın işaret ettiği hedeflerde buluşalım. “Yurtta barış dünyada barış!” diyelim.
Vatanımızı seviyormuş gibi yapıp onun yeşil saçlarını dozerlerle kazımayalım.
