Yenişehir ilçe merkezinin kuzeydoğusunda çevresindeki alçak tepelerin vadisinde kurulmuş 310 metre rakımlı bir yerleşim yeridir.
Batısında Avşar, kuzeybatısında Alaylı, doğusunda Çelebi ve güneyinde ise Akdere arazileri ile sınır komşulukları vardır. Köyün arazisinin kuzeydoğusunu mera sınırlarken, doğusunda Çırık mevkiinde orman arazisi yer alır.
Yenişehir merkezine mesafesi yaklaşık olarak 7 km kadardır. İlçenin merkezinden doğu yönünde Bilecik asfaltı takip edilerek 4. km’den sola sapılıp köye ulaşmak mümkündür. Bir diğer alternatif yolu ise ilçenin kuzeyinden İznik asfaltı takip edilerek 4. km’den sağa dönüp, Alaylı içinden geçen yol üzerinden köye ulaşılabilir. Bu yoldan da ilçe merkezine mesafesi yaklaşık 8 km dir.
Karabahadır’ın Tarihi
Yerli köyü olan Karabahadır’ın arazisinde dönem dönem bulunan kalıntılar yörenin eski bir yerleşim olduğunun göstergesidir. Köy ile alakalı olarak, Osmanlı dönemi öncesi bilgi bulunmasa da köyün arazisinin farklı noktalarında bulunan bu kalıntılar bölgenin Osmanlı öncesinde de aktif olarak kullanıldığını ispatlar.
Göktekin, köy ile Afşar arasında kalan arazide antik Anistos şehrini lokaliz etmektedir. İlk dönemde yani Yenişehir’in Osman Gazi tarafından imarı sırasında Yenişehir’de yapılan saray kompleksi inşaatının bazı kısımlarında, özellikle de mermer sütun ve kesme taş bölümlerde, Karabahadır ile Afşar arasında kalan arazide konumlandırılan antik Anistos şehrinin harabelerinin kalıntıları sökülerek sarayın inşasında kullanıldığı hakkında rivayet bulunmaktadır.
Kuruluş döneminde çevresinde bulunan diğer yerleşimler ile birlikte çok geniş bir alanı kaplayan Süleyman Paşa vakıf arazileri ilçesinde yer alan köy arazisi 15. yüzyılın ikinci yarısında Padişah Çelebi Mehmed’in kızı Selçuk Hatun’un mülkü olarak gözükmektedir. Bu tarihte bir çiftlik yerinden ibaret olan arazi köy isminin kaynağı başlığı altında da belirttiğimiz gibi Selçuk Hatun tarafından çiftlik kâhyası Karabahadır’a ihsan edilmiştir. Kaynaklarda; Karabahadır Ağa’nın da bu ihsan karşılığında şükranelik olarak Yarhisar’a bir cami yaptırdığı ve Yarhisar civarından satın aldığı arazileri de bu camiye irad olarak bağışladığı belirtilmektedir.
Köyün ilk yerleşim yerinin Gerenler ve Erenler mevkilerinde kurulduğu rivayet edilmektedir.
Köy; XVI. yüzyıla ait belgelerde mezra olarak geçmektedir. Bu yüzyılda köy arazisini imam Hızır Fakıh’ın kullandığı belirtilmektedir. Olasılıkla da çiftlikten yerleşim yeri statüsünü kazanması bu tarihlere denk gelmelidir. Zira 1486 ve 1530 tarihlerine ait Tahrir Defterlerinde köyün adı zikredilmemektedir.
1642 yılında vergisi alınabilen, belirli bir toprak düzeni bulunan zeamet sahibi bir köy olan Karabahadır Köyü halkı ise serbest olarak kayıtlıdır.
17. yüzyılın yarısına gelindiğinde mültezimlerin çoğu sipahilerden olduğu için askeri güçlerini de kullanmaktan çekinmemeye başlamışlardı. Bunların zulmünden bunalan halk ise ilgili mercilere şikâyetler yağdırmaktaydı. Bu tarihli bir vesikaya göre; Osmanlıda büsbütün diyet öşrü adı kaldırılmışken, Hüdavendigâr sancakbeyi ve subaşıları “köyümüzde kan olmuştur” diye öşr-i diyet adıyla akçe talep ettikleri ve köylüleri incittikleri haber verildiğinden, men edilmesi emredilmiştir şeklinde bir kayıt bulunmaktadır.
1844 yılı Temettuat Defterinde 20 hane olarak kayıtlı olan köyün bir yıllık geliri 23.112 akçe olarak kayda geçirilmiştir. Aynı defterde köyde yaşayanların ödemesi gereken bir yıllık vergi miktarı 5.232 akçe olarak kayıt edilirken, hane başına düşen ortalama gelir 1.157 akçe, yine hane başına düşen ortalama vergi de 262 akçe olarak hesaplanmaktadır. Sekiz hanesi zengin sınıfında sayılan köyde geriye kalan hane gelirleri ortalama düzeyde olup fakir hane belirtilmemiştir. Aynı defterde köyün geçim kaynaklarında tarımın yanında hayvancılığın önemli bir yer tuttuğu da ayrıca vurgulanmıştır.
1844 yılına ait Temettuat Defterlerinde köye yakın Akdere’de Karabahadırlıoğlu Benlioğlu Hacı Mehmed’in 300 dönümden oluşan bir çiftliği olduğu görülmektedir.
1320 (M.1904) yılına ait bir vakıf evrakına göre köyde Dervişoğullarından Ali oğlu Mehmet tarafından köy camisi için 100 kuruş sermaye ile bir vakıf kurulduğu görülmektedir. Olasılıkla söz konusu yılda köy camisi yenilenmiştir.
Kurtuluş Savaşı yıllarında tamamen yakılan köy Cumhuriyet’in ilk yıllarında yeniden kurulmuştur.
