Yılın en sevdiğim zamanları geldi.
Her yer parlayan ışıklarla donatılıyor.
En sevdiğim kahve yılın bu zamanları satışa çıkıyor.
Kaç yıl olduğunu bilmediğimiz ömrümüzden bir yıl daha geçip gidiyor.
Size de oluyor mu?
Yıl biterken tuhaf bir telaşla karışık hüzün kaplıyor içimi.
Mevsimin kış olması, havanın soğuması, biraz griye dönen gökyüzünden sebep bir hüzün belki bu.
Ya da bir yılın daha geride kalmasını izlemek, bir şeyin bitişine şahit olmaktan. Bilmiyorum.
Ama biraz telaş da var.
Yıl bitmeden tamamlamak istediğim işler, yeni yıl için küçük hediye arayışları, geçmiş yılın muhasebesi ve yeni yıldan beklentiler…
Birçok duyguyu aynı anda yaşatıyor bana. Ama en çok umut hissederim her yılın sonunda.
Yeni bir yıldan umutlu olurum hep. Yeni bir tarih başlar her yeni yıl.
Bu yıl biraz farklı. Etrafımda gördüğüm insanlar için de farklı olduğunu hissediyorum. Her zaman gördüğüm heyecanı bulamıyorum insanların yüzünde. Her zaman hissettiğim umut da bu sene biraz zorlama gibi geliyor.
Neden böyle biliyoruz hepimiz.
Herkesin derdi kendine göre elbet. Ama hepimizin ortak dertleri de var artık.
Kendime sürekli hatırlattığım bir gerçeği paylaşmak isterim sizinle.
Her ne olursa olsun. Bu günü, bu yaşı, bu hayatı bir kez daha yaşamayacağız.
Evet dertlerimiz var. Bir gün bitecek. Hepsi geride kalacak. Belki çok daha güzel günler gelecek bilmiyoruz. Ama bugün geçip gitmiş olacak.
O yüzden ne olursa olsun geçeceğine inanıp günü güzel geçirmeye çalışmak, hayata güvenmek ve yeni yıldan umutlu olmak için tek ihtiyacımız olan biraz çaba.
Kimse bizim için yapmayacak bunu.
Hayatta kalabilmek, akıl sağlığımızı koruyabilmek için kendi çabamıza ihtiyacımız var.
Umarım umutlarımız gerçek olur. Umarım bugünler hayatlarımızdaki son kötü günler olarak geçmişte kalır. Umarım yeni yıl hepimize ihtiyacımız olanı getirir.
