Eskiye rağbet olsaydı, bitpazarına nur yağardı.
Demiş atalarımız.
Buradan benim çıkardığım sonuç; atalarımızın zamanında da eskiye rağbet yokmuş.
Durum buysa eğer, bizlerin eskiyi yad etme çabası niye?
Şimdi eskiye rağbet olduğuna göre bitpazarına nur yağıyor olmalı.
Eski evlerin arda kalanlarından, akla gelmeyecek nesneler itibar görüyor.
*
Bizdeki bu geçmiş hasretinin iki açıklaması olabilir.
Ya içinde bulunduğumuz durumdan memnun değiliz,
Ya da geleceğe olan güvenimizi kaybettik.
*
Bugünlerde, hemen her yaş grubundan insanlar çıkıyor ve Nerede o eski yıllar? Diye soruyor.
Ben de; Yoksa her kaybettiğimiz şey gibi o da mı bize güzel geliyor? Diye soruyorum.
Bunun asıl nedeni, çocuklukta her şeyin daha güzel olması olabilir.
‘Eskiden’ diye başladığımız ve hasretle andığımız tüm anılarımızın,
Bu mutlu çocukluk yıllarına ait olması bu tezi güçlendiriyor.
Sonuç olarak,
Değişen şeyleri değişmeleriyle görmekte fayda var.
Eski… diye başlayan ve tamamı, çocukluk yıllarımızdaki sorunsuz, güzel günlere duyulan özlemden başka bir şey değil bence.
İtiraf edelim; bugün mutlu değiliz ve yarın beklentilerimiz kalmamış.
Yani bizler nerede o eski…
Derken, biraz da Nerede o eski ben? Demek istemiyor muyuz?
0
Mutlu
0
Üzgün
0
Sinirli
0
Şaşırmış
0
Virüslü
