Üreten ve üretmeye alışmış insanlar için en büyük tuzak, durmak sanırım.
Bütün ruh halini darmadağın eden ve arafta kalmış hissiyatı yaratan durum bu ‘tekdüzelik’.
Bir önceki yazımda size bahsettiğim yerinden kıpırdayamama halimin sebebi buymuş meğer. Üzerimde ağır bir toprak varmış sanırım. Bu toprağın adı da rutinmiş.
Hepimiz için geçerli bir durumdur büyük ihtimalle.
İşe git, eve gel, uyu, uyan, arada yemek ye…
Her gün birbirinin kopyası olmaya başladığında ruh isyan ediyor.
Bu isyanı fark edenler ise şanslı olanlar.
Ne de olsa fark etmek değiştirmek için adım atmayı getiriyor beraberinde.
Fark edemeyenler için ise üzülerek söylüyorum kötü haber ‘ömür geçiyor’ üstelik mutsuzsunuz.
Neyse ben ruhumun isyanına kulak verdim ve bir arayışa girdim.
Şansım yaver gitti önüme bir proje geldi.
Bir de baktım ki uçuyorum.
Yeniden doğmuş gibi bir enerjiyle hayal kurarken yakaladım kendimi.
Üretmemi sağlayacak, beni besleyecek, iyi hissettirecek bu proje, taze kan oldu tabiri caizse.
Projenin detaylarıyla sizi boğmayacağım ama şunu fark etmemi sağladı bir kez daha.
İnsanın hayatında yenilik her zaman iyi gelir.
Yenilenmek, çalışmak, bir şeylerle meşgul olmak tahmin edilenin aksine yorgunluk değil enerji verir.
Kendiyle, işiyle meşgul insanların mutsuz olmak için sebepler üretmeye ya da başkalarının hayatlarıyla ilgilenmeye zamanları olmaz.
Bu sayede bitmek bilmez kış uykuları, gereksiz kıskançlıklar, yapılamayanlara duyulan öfkeler, negatif enerjiler bünyenizde yer bulamaz.
Üstelik işin kolay kısmıdır yapamadıklarımız için başkalarını suçlamak.
Yaşayamadıklarımızın öfkesini yaşayanlardan çıkarmak.
Ama unutmayın ki işin zor kısmını gerçekleştirenler, başkalarına değil kendine bakanlar değildir sizin öfkenizden etkilenen.
Onlar yalnızca kısa süre demoralize olurlar belki ama sizden çıkan öfke sonunda gelir yine sizi bulur.
O yüzden, zoru seçenler tarafında olmak mutlu eder aslında.
Atalarımızın da dediği gibi ‘işleyen demir pas tutmaz’ aksine ışıldar.
Biliyorum herkesin hayatta dertleri, sıkıntıları, değiştiremediği ya da değiştirmek için cesaret bulamadığı durumları var.
Hatta rutinden memnun olan sürprizleri sevmeyenler de var.
Olabilir bunu anlıyorum.
Hayatınızı kökten değiştirin de demiyorum.
Sadece değişmezler üzerine mutsuzluklar kurmaktansa değişebilir olanları keşfedip biraz cesaretle adım atabiliriz demek istiyorum.
En azından deneyebiliriz.
Değişiklik, yenilik her zaman iyidir, başta kötü gibi görünse hatta korkutsa bile.
Çok sevdiğim Şems’in bir sözü var. Demiş ki ‘hayatımın altı üstüne gelir diye korkma nereden biliyorsun altının üstünden daha iyi olmayacağını ?‘
Evet, belki zor, belki korkutucu ama denemeden bilemeyiz.
Daha önemlisi denemeden yenilenemeyiz.
Yenilik biraz sarsıcı ve zayıf hissettirse de filiz vermeden ağaç büyümez.
Önce filiz olmak, rüzgarda sallanmak, köklerini daha da derinlere ulaştırmak için çaba sarf etmek ve sonunda sağlam bir ağaç olabilmek herkesin kendi elinde.
Üstelik kimseye mecbur değiliz bunun için sadece özgür irademizle mümkün.
Bence özgür irade insana verilmiş en kıymetli hediye.
Neden elimizin tersiyle itelim ki?
Yorumlar kapalı.