Ben iktidarını korumak için ülkeyi kutuplaştıran, kaos hatta savaş çıkartan, insanları hapse tıktıran, kral çıplak
diyenlere polislerini üstlerine süren, muhalefeti bitirmek için elinden geleni yapan, hukuku delik deşik eden, hukuku savunanları yerlerde sürükleten, gazetecileri dövdürten, öldürten, gazeteleri, üniversiteleri, sivil toplumu baskı altında tutan, kavgadan, küfürden başka bir şey bilmeyen, ülkeyi sürekli geren, halkına yalan söyleyen, halkını değil iktidarını ve ailesini düşünen, fırsatçı, yanar döner, Zübük kılıklı insanlardan korkmam..
Aslında kimseden korkmam da..
Kendi mevkisi, makamı, ticareti, parası için, bir yere atanmak, birinin kuyusunu kazmak, krizden fırsat çıkarmak, güçlünün yalakası, dalkavuğu olmak pahasına, belki geçmişini, düşüncelerini de satıp, sisteme uyanlar, başkalaşanlar, koltuk delisi olanlar, üç kuruşa tav olanlardan, sırf birilerine muhtaç olduğu için, borçlu olduğu için haksızlıklara ses çıkarmayan, konuşmayan, eleştirmeyen, doğruları söylemeyen, doğruya doğru, eğriye eğri demeyen, günün, devrin insanlarından – korkmam ama – çekinirim!
Hak etmeden, sırf birilerine itaat etti diye bir yerlere gelenler, “eskiden ben de böyle düşünüyordum ama şimdi böyle düşünmüyorum” deyip aslında zavallılığını kendilerine itiraf edemeyenler, birilerinin talimatı ile hareket edenler, birilerine yaranmak için hayat tarzını dahi değiştirenler, değiştirmiş gibi görünenler, gemisini yürütenler, günü kurtaranlardır en çok bizlere zarar veren.
Bir köşede durup sessizce bekleyenler, ama “siz de şöylesiniz, siz de şöyle dediniz, şöyle yaptınız; adam da haklı” diyenler, hata yapan desteklediği kişiyi yine de haklı çıkaranlar, kurumunda talimatlar gereği ya da sırf yaranmak için personeline mobbing uygulayanlar, işten kovanlar, kovmaya çalışanlar, ne oldum delileri..
Yani bunlar bir zamanlar da, dönemin prensleri gibi olanlar..
Gelinen bu durumun asıl sorumluları bunlar değil de ki?
Safiyane bir biçimde, destekleyen vatandaşlarıma demiyorum.. Benim dediğim kraldan çok kralcılar!
Bunlar zalime destek verdikçe.. İnsanlara zulüm edilmeye devam edilsin, gazetecilere terörist densin, gazeteci dövülsün, gazete basılsın, insanlar linç edilsin, saldırılar düzenlensin, insanlara hakaretler edilsin, vatandaşlar susturulsun, bastırılsın.
Hukuk katledilsin, seçimlerde hile yapılsın, şehirler tahrip edilsin, devletin kasası boşaltılsın, şehitler istatistik gibi sadece sayısal olarak ifade edilsin, çatışmalar, kaos hakim olsun, ölümler artsın; herhangi bir sebepten bir günde bir anda onlarca insan ölüyor bu ülkede kimse farkında mı?
Baskı artsın, zulüm artsın, haklar gasp edilsin, milletin rızkına el konulsun, insanlar hapse atılsın, ama birileri sırf kendi menfaatleri için hep bir köşede elde ettiklerine sevinsin.
Zulme karşı sessiz kalan da zalimden farksız olmadığı için..
Zulme karşı sessiz kalanlardan, Allah da razı değil, kul da.. Bu bir gerçek..
Peki, biz halk için bir şeyler yapanlar, mücadele edenler, sesini çıkaranlar, haksızlığa, karanlığa çığlık atanlar bir gün bu ülkede yine güzel günlerin gelmesini sağladığında, şimdi net bir şekilde zulmün, haksızlığın karşısında durmayanlar, bu kraldan çok kralcılar o zaman ne yapacak?
Unutmayın biz size – örneğin – Müdür olamazsınız demedik ki..
