Bütün hafta Türkiye’de gündeme oturan bir konu vardı. Devletimizin bayrağı bir askeri birlikteki gönderden indi/indirildi. Bu durum 
çok fazla tepkiyi de beraberinde getirdi. Bu konu Türkiye’de bazı toplumsal refleksler oluşturdu, bu hali ile birçok konu ile birlikte haftaya damgasını vurdu.
Bana göre mesele bayrağın fiziken bir yerden indirilmesi değil. Burada önemli olan Türkiye’de iç ve dış siyasette bitmeyen entrikaların devam ediyor olması. Yaklaşan Cumhurbaşkanlığı Seçimleri öncesi Başbakan Erdoğan’a büyük bir koz veren bu olay gerek bu hali gerekse de daha önceden yaşanan benzer durumlar sebebiyle bir AKP projesi olarak görülebilir. Nitekim AKP Cumhurbaşkanlığı Seçimlerinde milliyetçi oylara göz kırpmakta ve yine bazı oyunlar oynanmakta.
Fakat masum vatandaşlarımızın bir bölümü bu konuya derin bir öfke ile bakmakta ve sadece inen bayrağa odaklanmakta. Tabi ki de ortada bir vaka var ve üzüntücü verici fakat burada gönderden inen bayraktan çok daha ötesi var. Anlatmaya çalıştığım bir toplum mühendisliği burada belirmekte.
Bundan bir hafta önce Gaziosmanpaşa’da HDP’lilere silahla saldırı yapılmış, HDP’liler ile Ülkücüler karşı karşıya gelmişti. Burada iki grubun arasında da bulunan, bir grubun içerisinde zafer işareti yaparken birkaç saat sonra öteki grubun yanına gidip kurt işareti yapan bir kişi vardı, hatırlayın. Bu tam anlamıyla bir provokasyondu. Türkiye’de işte böyle oyunlar oynanmakta.
O yüzden diyorum ki, burada resme büyük çerçeveden bakmak lazım. Oynanan oyunları, siyasi hamleler için toplumu kutuplaşan iktidar partisi oyunlarını görmek lazım. Yok artık diyenler için, Türkiye’nin son 12 yılında nelere yok artık deyip şok olduklarını hatırlatmak isterim.
Mesele bayrağın gönderden indirilmesi değil yani. Yine belirtiyorum, tabi ki de incindik bundan ama mesele başka. Devletin ismi, cismi, resmi zaten çok indirilmişti son 12 yılda.
Türk Subaylarının başına çuval geçirildiğinde, Irak’ın işgali için Türkiye’den ABD uçakları kalktığında, tüm bölge ülkelerinin işgal edilmesine göz yumulduğunda, bölgenin adeta şamar oğlanı olduğumuzda, ABD’nin ve diğer güçlü ülkelerinin kuklası olduğumuzda, ekonomik bağımlılığa girdiğimizde, üretimin yerini ithalat aldığında, tüm devlet kaynaklarını ne var ne yok sattığımızda, peşkeş çektiğimizde, önümüze geleni özelleştirdiğimizde, Karadeniz’de fındık işçisine, Marmara’da çiftçisine zulm edildiğinde, Ankara’da Tekel işçisine saldırıldığında, kış günü su sıkıldığında, bu ülkenin Atasına sövüldüğünde, bayramların kutlanması engellendiğinde, tüm aydınların, suçsuz masum insanların Ergenekon, Balyoz ve daha nice davalarda içeri tıkıldığında, dış politikada bir öyle bir böyle politika izlendiğinde ve daha nice olaylarda zaten bayrak da devlet de inmişti. Yoktu yani barış içerisinde, birlik içerisinde güçlü bir ülke. Yoktu öyle herkesin huzurla yaşadığı bir ülke.
Yoksa bu eylem – ki yukarıda da dediğim gibi kimin ne için yaptığı belli olmayan ve altından birçok siyasi komplo çıkacağı kesin – birilerini harekete geçirmek için tek neden olmamalı.
Buna kadar şey oldu da, Gezi’deki gençler dışında, bu zamana kadar neye ses çıkardın ki canım halkım?
ŞİŞECAM EMEKÇİLERİNE..
Uzun zamandır hak arama mücadelenizi uzaktan da olsa takip etmekteyim. Bir önceki yazımda da desteklerimi bildirmiştim. Yenişehir Şişecam ile birlikte, yani sizin sayenizde bir işçi grubuna sahip oldu. Fakat görünen o ki bu topluluk gruptan bir sınıfa geçememekte. Hak arayan vatandaşlarımın, Yenişehirli hemşerilerimin bilmesi gereken bir şey var ki, Yenişehir’de bir işçi sınıfı oluşabilir ve bu bilinç sağlanırsa o zaman talepleriniz yerine gelir. Dünyada hiçbir hareket, hiçbir hak arama mücadelesi yoktur ki halka dayanmasın. Bu sebeple, hakkınızı ancak Yenişehir halkı ile birlikte olarak alabilirsiniz. Onlara taleplerinizi anlatarak, onlarla bütünleşerek bir sınıf bilinci oluşturabilirsiniz. Zonguldak’ta 1990 yılında yapılan yürüyüşü hatırlayın. Bunun için mücadele etmek için daha ne duruyorsunuz?
Yorumlar kapalı.