Marvel film evrenini bilir misiniz?
Amerikan fantastik-bilim kurgu dalında birçok film ve karakter yaratıyorlar.
Çizgi roman sevenlerin ya da süper kahramanlara ilgi duyanların favorilerinden.
Ben de çok sevenlerdenim.
Öyle ki bazı filmleri tekrar tekrar seyretmişliğim var.
Çok matah olduklarından değil, içinde yaşadığımız dünyadan kısa süreliğine de olsa bizi kopartmayı başardığından seviyoruz bence.
Bu hafta sonu, kışın kendini hissettirmeye başladığı bir hafta sonu oldu.
Böyle zamanlarda evde kalıp arka arkaya film izlemek en sevdiğim hafta sonu aktivitelerinden uzun zamandır.
Gerçi artık ekonomik koşullar yüzünden evde kalmaktan başka seçeneğimizde pek yok malum.
Oradaki bir karakterThanos, evrende yaşayan canlıların yarısını yok etmek gibi bir amaç uğruna savaşıyor.
Kendince açıklaması, evrenin kaynaklarının sınırlı olması ve bu nedenle nüfusun azalması gerekliliği.
Gücün sahibinin bu kararı verebileceğini savunuyor. Ve buna merhamet diyor.
Amerikan filmlerinin birçok türünde bu fikirle karşılaşıyoruz.
Ve tabii ki karşısındaki süper kahramanlar, buna hakkı olmadığını düşünerek onu durdurmaya çalışıyorlar.
Peki, Thanos haklı mı?
Bugüne kadar hep süper kahramanlardan yanaydım. Ama sanırım artık farklı düşünüyorum. İnsanlık gerçekten de bir virüs gibi.
Çoğalıyor, bulunduğu yeri yok edene kadar uğraşıyor ve sonunda yok etmek için başka yerleri istila ediyor. Dünyadan sürekli alıyor ve karşılığında hiçbir şey vermiyor.
Zaman zaman insan diye bir varlık olmasa geri kalan her şey huzur içinde yaşardı diye düşünüyorum.
Bunu düşünürken belli bir zümrenin hayatta kaldığı ve kendimi de ayrı tuttuğum bir yaşamdan bahsetmiyorum.
Tam tersine asıl o gücü elinde tutan zümrenin yok olması dünyanın hayrına olurdu.
Ancak ne yazık ki, o zümre yok olsa bile yerine başka bir zümrenin yerleşmesi uzun sürmez. İnsanlık açgözlü çünkü.
Doğayla en uyumlu yaşayan bile, gücü eline aldığında, kendince kendi doğrularına göre kıyım yapacaktır mutlaka.
O yüzden insanlığın kökten yok olması lazım. Aksi hiçbir işe yaramaz.
Eskiden romantiktim. İnsanın mükemmelliğine inanıyordum. Süper kahramanlar haklı sanıyordum.
Yaş almak insanı gerçekçi yapıyor sanırım.
Artık dünyadaki tüm acıların kaynağının insan olduğunu düşünüyorum. Dolayısıyla insansız bir dünyanın mükemmel olabileceğini.
Keşke görme şansımız olabilse.
