Gün geçmiyor ki yeni bir saçmalık daha duymayalım. Gerçekten her şey çığrından çıktı.
Bir ilçe düşünün bir idari amir, bir belediye başkanına kızıp, kendi altında çalışanları basına beraber poz verme konusunda uyarsın.
Sebebi de belediye başkanının aylık meclis toplantısında yaptıkları işlerle ilgili bilgi verirken söz konusu kuruma verdikleri destekleri anlatması.
Kızmış idari amir. Nasıl anlatırmış. Ve yasak getirmiş.
Basına fotoğraf vermemek ve hiçbir konuda destek istememek.
Ne zamana kadar. Seçime kadar.
Bunu duyduğum kişi, bizzat idari amirin ağzından çıkmış bu cümleyi kulaklarıyla duymuş.
Öncelikle sen o destekleri talep ettin mi? Evet.
Belediye sana bu destekleri verdi mi? Evet.
Belediye başkanı bunları kamunun önünde mi anlattı? Hayır. (Ki bence kesinlikle anlatmalı)
Adam işiyle ilgili meclisine rapor veriyor.
Peki, sen neden rahatsız oluyorsun?
Çünkü muhalefet partisinden belediye seçimlerini kazanmış bir başkanla ortak iş yapmış görünmek istemiyorsun.
Neden?
Çünkü hayallerin var koltuğunu büyütmek için. Hiçbir şeyin semirmene engel olmasını istemiyorsun.
O yüzden de koltuğunu kullanarak yasak koyuyorsun.
Yasağın süresi de ‘seçime kadar’
Seçimden sonra ne olacağını düşünüyor bilmiyorum. Ama belediyenin desteği olmadan o çok övündükleri projeleri yapma imkanları olmadığını iyi biliyorum.
Bu idari amirin yaptıklarıyla ilgili duyduklarım ve kişiliği hakkında anlatılanların tamamen zıt olması da sanırım şaşırtmıyordur sizi.
Çünkü maalesef her yerdeki nezaket ve samimiyet maskesinin altında hayattaki tek önceliği kendini korumak olan milyonlarca insandan sadece biri.
Toplumun ahlakı bozuldu diyoruz ya. Gerçekten bozuldu.
Üstelik bozulan binlerce şeyin içinde en kötüsü ve ilk düzelmesi gerekeni bu.
Düzelir mi?
Bilmiyorum. Umuyorum. Diliyorum.
