Yeni uyandım.
Benim için erken bir saat.
Dışarı çıktım.
Site içindeki yoldan, dolmuş durağına yürüyorum.
Yol boyunca birkaç tanıdıkla selamlaştım.
Durağa geldiğimde selamlaştıklarımdan biri “ gül biraz, gül” dedi.
*
Dolmuşa binmekten vazgeçtim.
Yürümeye karar verdim.
Ayaküstü yapılan eleştiriyi anlamaya ve haklılık derecesini ölçmeye çalışacaktım.
Test kısa sürdü.
Hangi zamanlarda ve hangi durumlarda güldüğümü hatırlamaya çalıştım.
Net bilgiler yoktu ama ben söylendiği gibiydim,
Gülemiyordum.
Ama bu durumun kişisel sorunlarımla ilgisi yok.
Gülemiyor oluşumun nedeni,
Yaşadığım çevrede,
Yaşadığım ülkede gülecek bir şey bulamıyor olmamdı.
*
En son ne zaman yürüdüğümü de düşündüm bu yolda.
Onu da hatırlamadım.
Güne, sıkça yapmadıklarımla başlamıştım,
Ve bu durumun devamı için yürümeyi sürdürdüm.
*
Yeni açılan işyerleri ve telaşla koşuşturan insanların arasından,
Şehrin diğer ucuna kadar yürüdüm.
Gülen insanlar aradı gözlerim.
Sabahın bu saatinin bir özelliği mi? Diye sordum.
Onlar da benim gibiler belki, henüz uyanmadılar, diye düşündüm.
*
Konu bu kadar basit olsaydı keşke.
Tam aksine, günün sonraki saatlerinde yaşanacaklarının ağırlığı binmişti bile insanların üzerlerine.
Konuştuklarımı, gün içinde olacakların muhasebesini yaparken buldum.
Bu muhasebe içinde, bu insanların gülmeleri,
Hatta gülümsemeleri bile mümkün değildi.
*
Benzer telaşı olmayanlar da vardı.
Onların gülememe nedenlerini daha farklı.
Onlar biraz bencileyin.
Gülümseyecek hal mi kaldı? Diye soruyor,
Görmüyor musun ülkenin halini, diye devam ediyorlar.
Bazıları, Nasılsın? Sorusuna iyiyim, bile diyemiyor.
Ne yapacaksın? Sana ne? Der gibi bakıyor yüzünüze.
Bulundukları durumdan çıkış ararken,
Ya da henüz okuduğu gazete veya izlediği haber sonrasında gelen,
Nasılsın? Sorusunu,
Çok da anlamlı ve samimi bulmuyorlar.
*
Gülmek belki de araştırmacıların yıllarca araştıracağı kadar karmaşık değildir.
Gülmek belki de çevremize uyum,
Ve sosyal hayatı paylaşmakla ilgili bir davranış biçimi.
Elbette gülmek derken anladığım doğal olanı.
Yani amiri karşısında sempatik olmaya çalışan memurdan,
Ya da patronun yaptığı espriye gülmek zorunda kalan işçiden söz etmiyorum.
*
Erken başlayan günün sonunda benim çıkardığım sonuçlar şöyle,
Gülmeyen sadece ben değilim.
Yenişehirli de gülmüyor.
Bu tespitim bir günlük gözlemlerime dayanmıyor.
Sonraki günlerde de dikkat ettim.
Gülen insanlar aradım.
Üzgünüm ama göremedim.
İnsanlar birbirleriyle selamlaşıyor, konuşuyor, birlikte çalışıyor ama gülmüyorlar.
Belki de kelimeyi hatalı kullanıyorum
Gülümsemiyorlar.
İsterseniz bir de siz bakın kendinize, çevrenize ve ilişkilerinize.
Umarım farklı sonuçlara ulaşırsınız.
*
Bütünüyle unutmadan, denemek gerekiyor,
Zor olanı başarmak,
Gülebilecek bir şeyler bulmak gerekiyor.
Çünkü gülmek, son derece büyük bir keyif.
Elbette, başkalarının haline gülmek değil,
Keyiften olanı.
0
Mutlu
0
Üzgün
0
Sinirli
0
Şaşırmış
0
Virüslü
