Sıklıkla değil ama ben de konuşuyorum,
Bir şeyler ve birileri hakkında.
Bir şeyler hakkında konuştuğumda olmasa da
Birileri hakkında konuştuğumda, soruyor insanlar.
Neden onu hiç tutmuyorsun? İyi bir insandır.
Onun kimseye bir kötülüğü dokunmamıştır.
Ne etliye karışır o ne sütlüye..
Özdemir Asaf’ın ifadesiyle cevap veriyorum.
“ İyi söyledin. Onu hiç tutmayışım da bu yüzden.”
*
İşte, haklarında konuşmaktan çekinmediğim bu tiplerin en belirgin özellikleri:
Okuryazar değildirler.
Çünkü sadece kitap değil, hiçbir şey okumazlar.
Belki de bu nedenle düşünemez, analiz edip değerlendirme yapamazlar.
Kendi doğruları yoktur.
Gerek yaşadıkları çevre, gerekse bireyi oldukları bu ülke ile ilgili sorunlarda,
Bir şey söyleyip bir şey yaptıkları görülmemiştir.
Vasıfsız, kimliksiz ve ikiyüzlüdürler.
Onları tanımlayacak uygun bir sıfat bulmak mümkün değil.
İnsani bir özellikleri bulunmaz.
Çok konuşurlar ama doğruyu söylemezler.
Çoğu ikiyüzlü ama birçoğu da çok yüzlüdür.
Kendilerini akıllı,
Başkalarını salak zannetme alışkanlıkları,
En belirgin özelliklerindendir
En yakınlarıyla ilişkilerinde bile samimi olamazlar.
Hayatı bildiklerini, insanı tanıdıklarını söylerken,
Bununla ne demek istediklerini sormayın sakın,
İnanın duymak istemezsiniz.
Her yerde, bir kendileri bir de diğerleri vardır.
Ve her zaman o diğerleri aşağılık insanlardır.
Kendi kurdukları büyük(!) dünyalarında, küçük beyinleri ve balık hafızalarıyla yaşarlar.
Size hiç kimseyi önemsemediklerini anlatırken
Hiç kimse tarafından önemsenmediklerinin farkında değildirler.
Onlar için “ Yok canım, bunu yapmazlar” diyemezsiniz.
Çünkü yaparlar.
*
Haklarında konuştuklarımın, ortak özellikleri arasında,
İlgi istemeleri, kinci olmaları da vardır.
Yine bu tip insanlar,
Kendilerine inanmadıkları için, kendilerine söyleneni yaparlar.
Yoldan geçen herkesi, hayatlarına dahil etmek için çaba içindedirler.
Son olarak,
Ne olduğunu bilmedikleri için sevmekten de korkarlar.
