Yenişehir Muhtarlar Derneği Başkanı ve Çelebi Mahallesi Muhtarı Enver Zengin,
CHP Lideri Kılaçdaroğlu ile ilgili hazırlanmış, hakaret içerikli bir videoyu paylaşmış.
Durum doğal değil.
İşin içinde özel bir zorlama var.
Muhtar Zengin,
Bilerek isteyerek nasıra basıyor.
Kendini güçlü ve dokunulmaz hissediyor.
Ana muhalefet partisinin genel başkanına hakaret etme cüreti bundan dolayı.
*
Konu CHP liderine hakaret etme değil sadece.
Genel olarak CHP tabanıyla bir sorunu var ve dalaşmak istiyor.
Kendisi gibi aciz bir muhtarın söylediğini tekrar etmekte bir sakınca görmüyor.
Yok ki kafasında kendine ait bir şey.
Bir şekilde sempatik bulduklarını taklit ediyor.
İlgi ve sevgi yoksulu bir garip.
Acıyorum sana.
*
Evet, acıyorum,
Ve sadece bu nedenle yazmayacağım hakkında.
Yok, hükmündesin sen.
Biraz da işin kolayına kaçtığımı itiraf edeyim.
Aslında yazmak istedim hakkında, sıfat bulmadım sana.
Ama endişelenme, hatırlayacağız seni her zaman,
Hem küfürbaz, hem de cahil cüretkar olarak.
Hiçbirinizi Unutmadım, Unutmayacağım.
Yine bir 8 Ekim haftası.
Ve yine yazmak istediğim halde yazamadığım,
Nereden başlayacağımı,
Ne yazacağımı bilemediğim bir konu.
Söylenecek çok söz var.
İçinde bulunduğum açmazın nedeni de bu zaten.
*
Tam 38 yıl önce 8 Ekim gecesi öldürülen,
7 TİP’li genç insandan söz etmeye çalışıyorum.
Olayın yaşandığı yer nedeniyle ‘ Bahçeli Evler Katliamı’ olarak adlandırılan saldırıyı,
Anlamak ve anlatmak kolay değil.
Bu durum en azından benim için böyle.
Üniversite öğrencisi 7 genç insan.
Üçü Yenişehirli.
Kendilerini, ailelerini ve kısa yaşamlarının her aşamasını bildiğim üç arkadaş.
*
Onlar okuyacaklardı.
Evlenecek ve aile kuracaklardı.
Onlar, gördükleri her örnekten farklı olacaklardı.
Önce kendi işlerini iyi yapacaklar ve alacakları ücreti hak edeceklerdi.
Çalışmayı severlerdi.
Çalışmadan yaşamak, asalak olmak, onlara göre değildi.
Ailelerinin kendileri için yaptıkları fedakârlıkları biliyor,
Ve oluşturmayı düşündükleri yaşamlarında, onlara özel bir yer ayırıyorlardı.
Yaşama şansı bulabilselerdi
Hayatın güzelliklerini, birlikte tanıyacak ve yaşayacaklardı.
*
Yaşama dair planları içinde ölüm yoktu ama öldüler, öldürüldüler.
Kana susamış katilleri ve kullandıkları yöntemi hatırladığımda,
İnsan olmanın o kadar da önemli bir erdem olmadığını düşündüm.
Olayı hep unutmak istedim.
Unutamadığım anlarda yaşanılır gelmedi hayat bana.
Zaten hiç unutamadım.
*
Evet, yine geldi 8 Ekim.
Ülke genelinde yaşanan acının, yanan ateşin ilçemize düştüğü gün.
“Ateş düştüğü yeri yakar” gerçeği ile yüzleştiğim gün.
8 Ekim 1978,
Efraim Ezgin, Latif Can, Osman Nuri Uzunlar ve dört arkadaşının,
Gözü dönmüş katillerce öldürüldüğü gün.
8 Ekim, insanı cani, hayatı yaşanmaz görmeye başladığım tarihin yıldönümü.
8 Ekim, insanın insana yapabileceklerinin,
Bir sınırının olmadığını anladığım gün.
8 Ekim, 38 yıldır dinmeyen acımın tazelendiği gün.
8 Ekim, çok sevdiğim üç arkadaşımı kaybettiğim gün.
*
Sevgili arkadaşlarım, sizleri saygıyla anıyor, sevgiyle kucaklıyorum.
Hiçbirinizi unutmadım, unutmayacağım.
