“Dobralık”, bir sözü dolambaçlı yollara sapmadan ve sakınmadan söylemek şeklinde tanımlanabilir. Bu tanım bana olgunlaşmamış insanların pervasızlığını ve kırıcılığını hatırlatır.
Kişi ne söylediğinin farkında değilse ve söyledikleri nesnel bir gerçekliği ifade etmiyorsa bunun adı dobralık değil patavatsızlıktır.
“Ben dobra biriyim.” “İçim neyse dışım da odur.” iki yüzlülüğe gelemem, yüzüne çat çat söylerim.” vb. sözlerle ahkam keserek dobralık ayağına yatan bu tipler insanları incitmekten zevk alırlar. Hiç utanmadan: “Alınmadın değil mi?” diye sormayı da ihmal etmezler.
Yaptıkları işin açık sözlülükle, dürüstlükle, içtenlikle, iyi niyetle, sevgiyle, saygıyla, merhametle ilgisi yoktur. Bunlar, “Dost acı söyler.” diye söze başlayıp ağzına geleni söyleyen, yerli yersiz konuşan, ayarı tutturamayan dangalaklardır.
Patavatsızlar itici, küstah, fırsatçı ve kırıcıdırlar. Nohut kadar beyinleriyle ders vermeye ve karşısındakini küçük düşürmeye çalışırlar. Argo sözler kullanmaya pek heveslidirler. Beyinleri yoktur ama fikirleri pek çoktur.
Patavatsızlar sözlerini ölçüp biçme ihtiyacını duymazlar. Onlar her şeyi bilirler. Büyük resmi ancak onlar görürler. Tehlikeyi onlar sezerler. Ağızlarından iyi bir söz çıkmaz. Herkese istediğini söyleyebilme hakkını kendilerinde bulurlar. Onlar için karşısındakinin incinmesi, üzülmesi hiç önemli değildir.
Dobralık ayağına yatarak küstahlaşan bu tiplere göre kibarlık, zarafet, alçakgönüllülük zayıflıktır.
Patavatsızlar hasta ruhlu insanlardır. Narsisttirler, kibirlidirler, zayıf karakterlidirler, empati kuramazlar ve iki yüzlüdürler. Çıkarlarına göre konuşurlar. Dün doğru dediklerine bugün yanlış diyebilirler.
Dobra biri olmakla övünen bu hadsizler, güçlünün karşısında eğilip bükülürler. Çıkarları neyi gerektiriyorsa öyle davranırlar. Kimin eşeğine biniyorlarsa onun türküsünü söylerler.
Dobra görünümlü patavatsızların şöyle bir huyu da var: Görüşleri sorulsun ya da sorulmasın her şeye maydanoz oluyorlar. İtici bilirkişi tavırlarıyla olaya ya da duruma derhal müdahil oluyorlar. Asıl amaçları dobralık teranesiyle insanları aşağılamak.
İnsan nerede ne konuşacağını bilmeli. Ne söylediğin değil nasıl söylediğin önemlidir. Düşüncelerimizi belirtirken karşımızdakileri küçümsemeye, yargılamaya, onlara akıl vermeye hakkımız yok.
Siz dobralık ayağına yatarak pervasızca davranırsanız, haddinizi bilmezseniz, insanları kırarsanız onlar da sizi kırar. Herkes aptal değil.
