Şu sıralar kendimle aram hiç iyi değil. Beni sürekli eleştiriyor hatta yargısız infaz yapıyor diyebilirim. Sık sık kavga ediyoruz. Dün akşam yine kavga ettik.
Neymiş efendim sağlığımı çok ihmal ediyormuşum, sigarayı çok içiyormuşum, çok dağınıkmışım, hiç dinlenmiyor muşum, her zaman kafamın dikine gidiyor muşum, şöyle çıkıp iki insan yüzü görmüyormuşum…
Kendime uysam her gün kavga. Odama çekiliyorum, okuyorum yazıyorum, düşünüyorum, tam yatacağım başlıyor dırdıra. Geçen gece bana resmen sen aptalsın dedi. Çok safmışım, beni herkes kandırıyormuş, bunca kitabı neremle okuduğumu ve niçin yazdığımı anlamıyormuş…
Kendim olmasaymış şu anda bir evim bile olmazmış. Hep boş işlerle uğraşıyormuşum. Kitap yazmak benim neyimeymiş. Yazdıklarım ne işe yaramış? Beş kuruş kazanmışmıyım?Bu ülkeyi ben mi kurtaracakmışım? Aldığım bir sürü diploma ne işime yaramış?
Çevreme hiç bakmıyormuşum, herkes düzenini kurmuş, herkesin bir ayısı ya da dayısı mutlaka varmış. Biz eşeğin kuyruğu gibi ne uzamışız ne kısalmışız…
Kendime bakarsan ben huysuz adamın tekiymişim, hep başının dikine gidermişim. Elde yokmuş avuçta yokmuş, devir değerli insanların devri değilmiş, önemli olacakmışım. Ben boş işlerle uğraşıyormuşum…
Ülkede hırsız çok diyormuşum, adalet çalışmıyor ya da yanlış çalışıyor diyormuşum, ülke yağmalanıyor diyormuşum, başıma bela alacakmışım. Bunlar anlamsız uğraşlarmış, gemisini yürüten kaptanmış, kaptana diploma sorulmazmış…
Yurdum insanının yurt sevgisi sağa sola bayrak asmaktan ibaretmiş. “Ormanlar hazinemizdir.” diye afiş bastıran zihniyet ertesi günü orman katliamı yapıyormuş. Öfke kontrolümüz sıfırmış. Sıkıştığımız zaman tehdit ediyormuşuz, sahte kabadayılar makbul insanlar sınıfından sayılıyormuş…
Kendim bazen bana acıyormuş, herkesten kazık yiyormuşum ama akıllanmıyormuşum, çok iyi niyetliymişim, insanlara çok güveniyormuşum, güvendiğim dağlara karlar yağıyormuş.
Laf aramızda, kendime bazen hak veriyorum. Söylediklerinin pek çoğu doğru ama kendimin anlamadığı benim de anlatmaktan yorulduğum durum şu:
Benim ülkeyi kurtarmak gibi bir derdim yok. Yazdıklarımdan para kazanmayacağımı bilerek yazıyorum. Ben bu toplumun Donkişot’uyum. Hepsi bu.
