Hırsızlık, yalancılık, kindarlık, rekabetçilik, adaletsizlik, gaddarlık, ahlaksızlık, saldırganlık, gevezelik, rüşvetçilik, kabalık, külhanbeylik, kıskançlık, mal mülk edinme hırsı, kurnazlık, cimrilik insanın doğasında varmış.
Yok öyle bir şey!
Bunlar bahane bulma mekanizmalarıdır; iğrençlikleri olağan gösterme, örtme çabasıdır.
Kültürden bağımsız insan doğası yoktur.
İnsan hırsız, rüşvetçi, kaba, yalancı, bencil, kinci, vahşi olarak doğmaz. Yayılmacılık, yağmacılık, tahakküm etme isteği, zalimlik insan doğasında yoktur. Bunlar öğrenilmiş davranışlardır. Kültürden kültüre farklılık gösterir.
Japonya’da doğup büyümüş bir kişiyle Amerika’da doğup büyümüş bir kişi arasında çok büyük farklılıklar vardır. Bu farklılıklar, insanların doğasından değil; eğitim sistemlerinden, geleneklerinden, göreneklerinden kaynaklanmaktadır.
Japon kültüründe rekabet, bireysellik, hırs, bencillik pek hoş görülmezken Amerikan kültürü bu özellikleri hoş görmekte hatta kışkırtmaktadır.
Gelelim ikinci soruna:
Son zamanlarda bir doğallık modası yayılmaya başladı. Patatesin, soğanın, mercimeğin, salatalığın, samanın vb. doğallığından söz edilebilir; Bu bir pazarlama tekniğidir.
Peki, insanın doğallığı böyle bir şey midir?
Yerlere tükürmek, bağırarak konuşmak, pijamayla markete gitmek, donla denize girmek, yemeği elle yemek, patlayıncaya kadar yemek yiyip arkasından soda içmek, yolsuzluk yapmak, doyumsuz ve kaprisli olmak, ırkçılık, kıskançlık vb. doğal davranış mıdır?
Değildir.
Doğallıkla öküzlüğü, görgüsüzlüğü, kabalığı, duygusuzluğu, külhanbeyliği, çirkefliği, ezikliği, ikiyüzlülüğü, ilkelliği, iğrençliği, yontulmamışlığı karıştırmamak gerekir.
Doğallık tutarlılıktır; içtenliktir, gelişmedir, görgüdür, maskelerden arınmaktır, sahici olmaktır.
“Ben böyleyim, bu benim doğal halim!” deyip öküzlüğe devam etmek, kabadayılıkla prim yapmaya çalışmak, insanları incitmek, salaklık yapmak; insanlığı reddetmek, insanlıktan çıkmaktır. “Korkunun Gözleri Çoktur” kitabından
