Zulmün kaynağı korkudur. Başkalarını korkutmaya çalışanlar saldırganlaşırlar. İnsanları baskıyla, yalanla dolanla, tehditle sindirmeye çalışırlar.
Korkuttuklarından daha çok korkarlar ve korktukça korkuturlar. Bu kısır döngü böyle sürer.
Korkunun budalalığı sonsuzdur. Korkak, korkusunun derinliğine inemez, gevezelik eder, yalan söyler, kıvırır, küçülür ve kaçar.
Korkağı korkutan içindeki karanlıktır. Tehlike yoksa ya da geçtiyse yumruğunu sıkar.
Korku kişiyi avucunun içine alır ve kukla yapar, daraltır, kapatır. Korkak görmemeyi, duymamayı, dalkavukluğu tercih eder. Geleni över, gidene küfreder.
Korkak başarısızdır, büyük atılımlar yapamaz, umutlarını yitirmiştir, dik duramaz, yüreği ile konuşamaz, aklı katılaşmıştır. Başaklı buğday sapını bile yılan zanneder.
Yüreği kirlenmemiş masum insanlar da korkarlar ama korkuları altında yabancılaşarak başkalarına saldırmazlar. Korkularıyla yüzleşirler. Korku duymadan kendilerinin farkına varırlar.
Korku bazen ayaklarımıza kanat takar bazen de ayaklarımızı çiviler.
Korku yaşamın değil ölümün bir parçasıdır.
Yaşam korkunun bittiği yerde başlar. Ölümden korkanlar en az yaşayanlardır.
“Ben Kalender Meşrebim Ama Güzel Çirkin Ararım” kitabından
————————————————————————-
Yanlış Yolda Hızlı Gitmek Yetenek Değildir
Yanlış yolda hızlı gitmek yetenek değildir. Neyi yanlış yaptığımızı bilmeden yarınları iyileştiremeyiz. Sadece ahmaklar aynı hatayı yapmakta ısrar ederler.
Hayatınızı tek bir ümide bağlamayın. İnançlarınızın kölesi olmayın çünkü yanılıyor olabilirsiniz.
İnsanlar kaderleri yüzünden değil seçimleri yüzünden mutsuz olurlar. Karakterleri çıkarlarına göre şekillenen, nokta kadar çıkarı için virgül gibi eğilen dalkavukları hayatınıza sokmayın.
Bazı şeyleri bir çırpıda silemezseniz çırpınarak silersiniz. Gözyaşlarınızı silmeniz yetmez, gözyaşlarınıza neden olanları da silmeniz gerekir.
Ayakta ölmek diz üstünde yaşamaktan iyidir… “ Kula Minnet Eylemem” kitabından
