Ferhan Şensoy’un dediği gibi: “Savaş yüksek oktavlı boktan bir şeydir.” Savaş kan, acı, gözyaşı, ölüm, yoksulluk, açlık, sömürü ve çevre felaketidir. Savaş geleceğimizi, ailemizi, hayallerimizi, anılarımızı, gencecik evlatlarımızı elimizden alır. Savaşla bir nesil yok edilir.
Savaş, hayatta hiç yüzünü görmediğimiz biri tarafından öldürülmek ya da hayatta hiç yüzünü görmediğimiz birini öldürmektir. Aralarında kişisel hiçbir sorun bulunmayan insanlar birbirlerini ürkütücü bir soğukkanlılıkla öldürürler. Elde edilen toprak ölülerimizi bile gömmeye yetmez.
Savaş faşistlere, hırsızlara, kibirlilere, eziklere, cahillere çok çekici gelen bir ölüm tiyatrosudur. Bu ölüm tiyatrosunu sahneye koyanlar, sadece silah tüccarlarını zengin ederler. Silah tüccarlarının satılması gereken silahları, insanların üzerinden denenmesi gereken yüksek teknoloji ürünü füzeleri ve bombaları vardır. Bunlar savaş dönemlerinde altın çağını yaşarlar.
Savaş, kendilerini sağlama almak isteyen diktatörlerin elindeki en ayartıcı ve kahredici silahtır. Bunlar liderliklerini kanıtlamak, yolsuzluklarını unutturmak, demokratik talepleri bastırmak için çalıntı cesaretleriyle savaş yamyamlığı yaparlar.
Savaş ölmeyi kutsallaştıran, öldürmeyi yasallaştıran kan akıtma eylemidir. Kontrolsüz ve orantısız güç kullanımını meşrulaştırır. Savaşta sadece insanlar ölmez, insanlık da ölür. Savaştan geriye kalanlar; ölüler, sakat kalanlar, yas tutanlar ve hırsızlardır.
Savaşta annemizi, babamızı, ablamızı, abimizi, kardeşlerimizi, komşularımızı, dostlarımızı, sevgililerimizi yitiririz. Savaş morg gibi, gasilhane gibi, tabut gibi, mezar çukuru gibi karanlık ve ürkütücüdür.
Savaşın kazananı olmaz. Ya kaybedersiniz ya da daha çok kaybedersiniz. Ölmüş biri için savaşı kimin kazandığının önemi yoktur. Savaş demek düzenin bozulması, ülkelerin yoksullaşması ve uygarlığın dinamitlenmesi demektir.
Savaş, dibi nefret tutmuş bir kazandır. Mazlumları en çok da gençleri bu kan kazanında kaynatırlar. Ölüm üzerinden hamaset yapan sapkınlar, zavallı insanları toplu katliamlara sürüklerler. Savaş, insanların delirdiği andır. İnsanları duygusuzlaştırır ve barbarlaştırır.
Halkın uyanmasından ve kirli oyunlarının ortaya çıkmasından korkan sefiller, “Savaşa hayır” diyenleri kriminalize ederek korkutmaya ve susturmaya çalışıyorlar. Kimlere hizmet ettiklerini kavrayamayanlar ise şehit olma beklentisiyle avunuyorlar.
Savaşın iyisi barışın kötüsü olmaz. Gelişme, huzur ve mutluluk ancak barışla mümkündür. Bir düşünürün dediği gibi: “Masum insanları öldürtmenin utancını kapatacak büyüklükte bir bayrak yoktur.
Ülkemizin ve Cumhuriyetimizin kurucusu Mustafa Kemal Atatürk’ün dediği gibi: “Ulusların egemenlikleri tehlikeye girmedikçe savaş bir cinayettir.”
