Bir kısmınızın ihtiyacı olan, bir kısmınızın duymaya tahammül edemediği, bir kısmınızın da dalga geçtiği bir konuyla geldim bu hafta. Kişisel gelişim!
Umarım birilerine yardımcı olur.
Bir eğitimde hocam hayatın dualitesinden bahsederken duyguların da temelde yalnızca iki kökten geldiğini söylemişti.
Sevgi ya da korku. ‘Bu iki uç arasında bir çizelge yapsak diğer tüm duygular araya yerleşir’ demişti. ‘Başına gelen ve sana yüksek duygular hissettiren her an kendi içine bak. Bu duyguyu ilk nerede hissettiğini hatırlamaya çalış, yaşadığın duygu sevgiye mi daha yakın korkuya mı?
Başta zor olur belki ama denemeye devam edersen cevapları mutlaka bulursun’ dedi.
Bu da demek oluyor ki yaşadığımız duyguyu yeterince derine inerek tanımlarsak, en dipte ya sevgiye ya da korkuya ulaşıyoruz.
Denedim. Kızgınlıkla denedim. Dalga geçerek denedim. İnanmayarak denedim. Başka çarem olmadığını hissettiğim her an denedim. Kolay değildi. Ama vazgeçemezdim.
Tuhaf gelebilir ama insan bazı anlarda öyle çaresiz hissediyor ki, duygularıyla başa çıkabilmek için en akıl almaz şeyleri bile denemek istiyor.
Sonunda şüpheye yer bırakmayacak şekilde inandım. Gerçekten de cevaplar içimden geldi. Çocukluğumdan. Psikiyatrların neden çocukluğa inmek istediklerini anladım.
Bulduğum cevapların bazıları çok acıttı, bazıları çok ağlattı, bazıları çok öfkelendirdi.
Ama her seferinde erken yaşlarımda öğrendiğim bir korkuyla mutlaka temas etti.
Hatta diyebilirim ki neredeyse tüm olumsuz duygularım kaybetme korkusuna çıktı. İtibar kaybetme, güç kaybetme, sevgi kaybetme, onay kaybetme…
Öyle ki artık başıma gelen bir şeye tepki vermeden önce hissettiklerimi kurcalıyorum ve bir duyguyu tanımlamadan da tepki vermemeye çalışıyorum.
Çünkü öğrendim ki tüm yaşadıklarımız kendimizle ilgili. Diğer herkes kendimizi anlamamız için bir yardımcı sadece.
Yaşadıklarımızın bizi geliştirebilmesinin yolu ne yaşadığımızı anlamaktan geçiyor. Böyle yaptığımızda hayat kolaylaşıyor mu?
Bence kolaylaşıyor. En azından anlamlı hale geliyor. Anlamlandığında korku da ortadan kalkıyor.
Ama kolaylaşmasa bile, iyi hissedebilmek için elimizde kalan çok az şeyden biri bana kalırsa. Başkaları yüzünden yaşadığımız olumsuzlukları kendimizi geliştirmek için kullanabilme yolu diyebiliriz. Üstelik denemesi bedava.
