Oturanlar: 1-MehmetZaim,2-MustafaAydemir,3-Belediye Başkanı Osman Minez, 4- Kaymakam Mehmet Şakir Canalp, 5-Süleyman Ahı, 6 Ahmet Süpürtülü,7-(Bilinemedi)
Süleyman Doğancı (1912-2014)
Cırnıkların Ahmet Doğancı’nın büyük oğlu, Behçet Doğancı’nın da babasıdır. Avukat olan okul arkadaşım Halit Özsaraç ile birlikte Bursa’da ki evine ziyarete gitmiştik. Yenişehir deki evleri Ulucami Mh. Çırakzade Sok. No: 20’de idi. İş yerleri ise, Arasta içi Manifaturacılar Aralığı veya diğer adıyla Ahmet efendi Çarşısı No:6 da idi. Uzun yıllar Manifaturacılık ile iştigal eden Doğancı daha sonra Bursa’ya göçmüştü.
Fotoğrafı gösterdiğim zaman, eline aldı, gözlüklerinin arkasından derin bir iç çekerek “Hey gidi günler hey “ diye söze başladı:
“Çocuklar; beni şimdi nerelere götürdünüz biliyor musunuz? Belediye Reisi Mehmet Gökgöz iken yerine bu kez Osman Minez Belediye Reisi olmuştu. Bu meclisin en genç azası bendim. Şu an da benden başka da hayatta olan yok sanırım. O yıllarda fotoğrafçılık yapan Kara Mehmet’in (Sorgut) hatırasıdır bu. Rahmetli Atatürk vefat edeli bir ay olmamıştı. O günler nasıl unutulur ki!”derken. Göz pınarlarından akan yaşlara da engel olamıyordu.
“1938 Kasım ayından itibaren Gazi Atatürk’ün sağlık durumunun her geçen gün ağırlaştığını, radyo ajansından, gazetelerden takip ediyorduk. Belediyemizin de bataryalı bir radyosu vardı. 1938 yılında da Elektrik Santralı hizmete açılmıştı. Önemli haberleri halka duyurmak için hoparlör sistemimiz de yapılmıştı. Hoparlörlerden bir tanesi Çarşı Hamamının kubbesinde, bir diğeri Saat Kulesinde, biri Hacı Ademin Kahvehanesinin önündeki çınarda ve birde Baba Hamamının önündeki çınarın yüksekçe bir yerinde bulunuyordu. Her ajansta radyo açılır haberleri bütün halk can kulağı ile dinlerdi. O gün öğleden sonra olacak Hükümet Konağındaki bayrak yarıya indirilmişti. Bu acı haber duyulur duyulmaz heryerdeki bayraklar yarıya indirilmişti.
Daha sonra radyodan duyurulan bu elim haber bütün ulusu derinden çok mu çok üzmüştü, herkes ağlıyordu. Hüzünlü bir sesle spikerin ağzından çıkanları herkes can kulağı ile dinliyordu. Çok acı dolu günlerdi o günler çok. Çok büyük devlet töreni yapılmıştı. Naaşı on gün kadar Dolmabahçe Sarayında halkın ziyaretine açık bırakılmıştı. Daha sonra Etnografya Müzesindeki geçici kabrine nakledilmişti. Bütün törenler radyodan ve gün-lük gazetelerden halk tarafından takip ediliyordu. O günkü gazeteler saklanıyor, büyük olan resimleri ise gazetelerden kesilip evimizin, iş yerimizin duvarlarına asıyorduk. Resimdeki hallerimizden ne kadar üzüntülü olduğumuz belli olmuyor mu derken de, gözlerinin buğulandığı gözümüzden kaçmıyordu..” Ve devam ediyordu:
“1912 yılında Yenişehir de doğmuşum. Babam İznik’ten Yenişehir’e gelirken Derbent yakınlarında eşkıyalar yol bağı için önlerini kesiyor, aralarında silahlı çatışma oluyor, bu arada babamın parmağına kurşun isabet edip sakatlanıyor. Doğduğum gün, babamın parmağının sakatlandığı gündür.”
“Sultan Mehmet Reşad döneminde dünyaya gelmişsiniz” şeklindeki söylemime ise şu cevabı veriyordu:
“Doğrudur. Sultan Vahdettin zamanında mahalle mektebinde, arkadaşım Ethem Paşanın oğlu Osman ile birlikte okumuştuk. Bu mektep daha sonra İsmetpaşa İlk Mektebi oldu. Ortaokulu ise Cumhuriyet döneminde Bilecik de yatılı olarak yine birlikte okuduk. Daha sonra ben liseyi Bursa Erkek Lisesinde tamamlayarak mezun oldum.
”Süleyman Amca, evinde hobi olarak yağlı boya resimler yapıyor, Yenişehir’i ve de Yenişehirlileri çok mu çok seviyor.
Kendisine esenlik dolu uzun ömürler diliyorum.
Mehmet Gökgöz (1889 – 1958)
İlçemizin köklü ailelerinden olan Mehmet Gökgöz. (1935-1938) (1950 -1958) dönemleri Belediye Başkanlığı yapmıştır. Gökgözlerin bütün ömürlerinin geçtiği Gökgöz Meydanındaki evleri halen ayakta, zamana karşı direniyor.
1 No.lu evde Mehmet Gökgöz, 3 No.lu evde Ömer Gökgöz, 5. No.lu evde Hüseyin Gökgöz, ve 7-9 No.lu bahçeli evde ise İsmail Gökgöz (İlçemizin ilk bayan müdirelerinden Şekerbank Müdürü Muammer Gökgöz’ün babasıdır)ikamet ediyordu.
Saat Kulesinin yapımı ve Elektrik Santralının hizmete girişi Mehmet Gökgöz’ün (1935-1938) dönemine rastlar. Tahirağa İlkokulu son sınıf öğrencisi idim (1957). Öğretmenimiz Hamdi Yüksel“Belediye Reisinin görevleri nelerdir?”diye ödev vermişti. Bende ödevimi yapmak için Belediyeye gitmiştim. Şu anki Başkan odasının kapısında Başkatip, diğer köşedeki oda kapısında ise Riyaset (Reislik-Başkanlık)levhası asılı idi. Riyaset’in ne olduğunu bilmediğim için, Başkatib’in kapısını çalıp içeri girdim. Önce çok şaşırmıştım. Karşımda sinema oyuncusu Hulusi Kentmen duruyordu sanki. Sevecen tonton yüzlü bu insan bana gülerken, bende ilgili sorularımı nefes almadan sıralamıştım. Bu halim hoşuna gitmiş olacak ki, cevapları o söyledi bende ödev defterime bir güzel yazıp sonra da bana okutmuştu. Bende teşekkür edip gidecektim. Ayağa kalktı, yanıma gelerek elimden tutup Riyaset yazılı odaya birlikte girmiştik.
Ulusal bayramlarda Kaymakam Bey’in yanında gördüğüm, kimi zamanda dışarıda rastladığım, Yenişehir’in en uzun boylu insanlarından Belediye Reisi Mehmet Gökgöz’ü makamında bana tanıştıranın Başkatip ve Nikah Memuru Hasan Türe olduğunu daha sonra öğrenmiştim. Ortaokula başladığımda ise oğlu İbrahim Türe sınıf arkadaşım olmuştu. Bu günkü Çarşı Karakolunun köşesindeki binanın yerinde ahşap iki katlı evleri vardı.
Hasan Amcanın diğer adının Ragıp (1905-1981) olduğunu, 1926 yılında belediyede işe başladığını, 43 yıllık uzun bir hizmetten sonra 1969 da emekliye ayrıldığını, yerine İbrahim Akman’ın (Kuru İbrahim) Başkatip olduğunu, oğlu İbrahim Türe’den öğrenmiştim.
