İnsan’ı nasıl tanımlarsınız?
Nedir insan olmak?
Bizi doğadaki diğer canlılardan ayıran ve adına insan denmesine sebep olan nitelikleri nelerdir?
Aklının olması mı?
Vicdanının olması mı?
Yoksa mukayese yeteneği mi?
Ya da iki ayağı üzerinde yürüyen ve kafatası içinde beyin taşıyıp konuşabilen her varlığa insan diyebilir miyiz?
Ben diyemiyorum.
Üstelik artık sırf canlı olduğu için, korksam bile yaşam hakkına saygı duyduğum böcek türleri kadar bile saygı duymuyorum.
Yüzlerce yılda büyüyen ağaçları kendi için, sanki hakkıymış gibi kesebilenler, hayvanlara sanki hakkıymış gibi zarar verebilenler şimdi de kadın üzerinde sanki hakkıymış gibi söz sahibi olabileceklerini iddia ediyorlar.
Sorsan dünyaya gelme sebepleri olan kadınlar kutsaldır. Ama evde olduğu ve göze görünmediği sürece.
Yirmibirinci yüzyılda üstelik. Hala.
Bu varlıklara saygı duyamıyorum maalesef. Yaşam alanlarının olmasına bile tahammülüm yok.
Anlıyorum sevgisizlik bu işin temeli. Hiç sevilmeyen bir çocuk nereden bilsin sevginin iyileştirici gücünü anlıyorum. Ama saygı duyamıyorum.
Ama anlamadığım bir şey var.
Bir kadın olarak, bunu kabul edebilen, kader görebilen kadını anlamıyorum.
Nasıl kabul edebildiğini, bu türlerin dünyada bu şekilde var olabilmelerine nasıl izin verdiklerini ve hatta desteklediklerini anlamıyorum.
Evet, bu canlıları yetiştiren de kadın olduğuna göre mutlaka o kadınların da sevgisizlikle sınavları büyüktür. Üzgünüm onlar adına ve mümkünse elimden geleni yapmaya da hazırım. Her şeyi tartışabiliriz.
Ekonomiyi, siyaseti, adaleti, kişisel özgürlükleri… Her şeyi. Her fikre saygı duyabilirim. Anlamaya çalışabilirim. Kabul etmesem bile.
Ama yirmibirinci yüzyılda hala bu cahilliği, hala bu ataerkilliği kabul edilebilir göreni anlamıyorum. Anlamayacağım. Anlamam mümkün değil.
Bunu kabul edebilene de insan demem mümkün değil.
