Birkaç saattir boş kağıda bakıyorum ne yazmalıyım, nasıl yazmalıyım, herkesin bildiği ve her geçen gün umutsuzluğa biraz daha yaklaştığımız zamanlardan geçerken biraz olsun iyi hissetmemizi sağlayacak hangi konudan bahsetmeliyim? Ya da kaldı mı öyle bir konu?
Ben tüm bunları düşünürken bir arkadaşım telefonla aradı güzel bir bebek haberi vermek için. Sağlıkla büyür umarım. Maalesef bu aralar doğan bebekler için sevinçten çok endişe hissediyorum. Ama yine de uzun bir süre sonra güzel bir haber almanın heyecanını hissettim.
Derken kapı çaldı başka bir arkadaşım geldi. Biraz sağdan soldan, biraz duygulardan, haberlerden, ordan burdan konuşurken birden bir umut kapladı içimi. Hayal kurmaya başladığımı fark ettim. İyi hissettirdi. Öyle çok büyük çaplı hayaller de değil üstelik. Ufak tefek günü iyi geçirmeye yetecek kadar. Ama hayal bu işte hep iyi hissettirir beni.
Son günlerde hatta aylarda desek daha doğru aslında, çığırından çıkan insanlık beni de birçok insanı olduğu gibi demoralize etti maalesef. Uzun bir zamandır diken üstünde gibi yaşıyorum.
Birçok şeyi yapmak isteyip vazgeçmelerim, evden çıkmak istememelerim, hayal kurmanın bile anlamsız olduğunu düşünmelerim vb. tüm bu hissiyatlarımın temel nedeni sürekli olarak karşıma çıkan birbirinden anlamsız haberler, açıklamalar, olaylar olduğunu biliyorum. Herkeste az ya da çok etki eden yılgınlık ve korku beni de etkiliyor normal olarak.
Hangi haberi izlesem, hangi köşe yazısını okusam, hangi sosyal medyayı takip etsem karşıma insanlık dışı şeyler çıkıyor. Akıl mantık almayacak kadar insanlık dışı. Her olay karşısında iki tarafı da anlamaya çalışmak konusunda abartılı bir empatim olduğunu söylerler genelde. Buna rağmen delirmeye yakın bir hissiyat yaşıyorum gördüklerim karşısında. Üstelik sadece ülke bazında değil tüm dünyada insanların delirdiğini düşünüyorum.
O yüzden akıl sağlığını korumak adına biraz sevgiye, dostlara, hayallere, pozitif düşünceye ihtiyacımız var. Kendi adıma daha fazla sevdiğim şeylere odaklanıp, sevdiğim insanlarla zor da olsa bir araya gelip enerjimi beslemeye karar verdim.
Çünkü dünyadaki tüm olumsuzlukların kişisel enerjileri de sömürdüğüne inanıyorum. Kendi enerjimi yükseltebilirsem etrafımda acı çeken yada korkan insanlara da yardımcı olabilirim. Sevgi kolektif bir hal alabildiğinde her şeyin düzeleceğine inanıyorum.
Bilmiyorum belki de ben çok iyimserim. Ama denemekte fayda var. Kötüsünü zaten yaşıyoruz, belki iyisini de biz başarabiliriz.
Size tavsiyem en yakından başlayarak kendi enerjinizi, sevginizi, dostluğunuzu, olumlu düşüncelerinizi yükseltin. Kendinizi besleyin. Kim bilir belki de bu karanlığın sonu bu şekilde gelecektir.
