Evvel zaman içinde bir gün,
Kendisini baş yapan muhtarlara sorar muhterem!
Belediye başkanı bana küfretti ne yapalım?
Cevap net ve bir o kadar da kesindir.
Ne gerekiyorsa onu yapalım.
Muhtarların başı bu kez bir üst makam olarak gördüğü AKP il başkanına sorar.
Belediye başkanı bize küfretti ne yapacağız.
Cevap yine net ve kesindir.
“Bu konu, basına sızmasın. Konuyla ilgili açıklama yapmayın”
Kendisine tavsiyede bulunulmuştur belki ama emir telakki eder bizimki bunu.
“Biz öyle demedik, basın öyle yazmış” der.
Kendinden bekleneni yapmıştır muhtarların başı.
Ama
Muhtarlar bu açıklamayı sevmez.
Birçoğu istifa etmesini umar ama nafile.
Etmez, edemez.
Zaten küfrü ciddiye alacak olsa asıl şikâyet makamına, Cumhuriyet savcılığına giderdi.
Aradan uzun bir zaman geçer.
Derneğin genel kurulu yapılacaktır.
Muhtarların başı, mutlu değildir.
Basına ve herkese aday olmayacağını açıklar.
Herkes inanır.
Ama şahsı tanıyanlar inanmaz.
Kendi kararlarını alacak beceri ve olgunlukta bulmadıkları için.
Kendisine inananları şaşırtır muhterem,
genel kurula saatler kala,
Ben adayım, der.
Ne oldu? diye soranlara ise
Ben aday olmadığımı sanıyordum ama beni aday yapmışlar,
Şeklinde açıklar.
Ben katılıyorum bu açıklamaya.
Aday ol demeden aday olamayacağını söyleyenler haklı çıkar.
Muhtarlar, emir komuta zinciri içinde,
Oy verirler aday olmadığını sandıkları adaya.
Onlar ermiş muradına,
Birisi güven tazelemiş başkan olmuş.
Yapana da olana da hayırlı olsun.
Son olarak, bir konuya açıklık getirelim.
Biz ona, başkan olamaz demedik zaten…
Yorumlar kapalı.