Son dönemde gittiğim yerlerde ilk gözüme çarpan şey, o an nerede olduğumu bana söyleyen tabelalar oldu. Alışveriş merkezinde, havaalanında, il ve ilçe girişlerinde..hoş geldiniz eşliğinde yer bildirimleri.
Dikkatimi çektikçe üzerine düşünmeye başladım. Nerede olduğumuzdan çok nereye gideceğimizi önemsiyoruz genelde. Bu nedenle de bu tabelalar çok da dikkatimizi çekmiyor.
Ama fark ettim ki nereye gitmen gerektiğinden çok nerede olduğunu bilmek önemli aslında. Öyle ki nerede olduğunu bilmeden nereye gideceğini de bilemezsin.
Düşünün gözleriniz bağlı bir şekilde bir yere getirildiniz ve gözleriniz açıldığında nerede olduğunuzu bilmiyorsunuz. İlk arayacağınız şey bulunduğunuz yer hakkında bilgi verecek bir şeyler olur. Çünkü nerede olduğunuzu bilirseniz yönünüzü belirleyebilirsiniz.
Diğer taraftan nereden geldiğiniz de bir önem arz etmiyor aslında. Neticede şuan burada olmanız önemli olan. Gelmiş olduğunuz yer, siz geldiğiniz andan itibaren önemini yitiriyor.
Aynı durum hayatımızın yönünü tayin etmek için de geçerli bence. Ama biz tuhaf bir şekilde gelecek planlayarak yaşıyoruz. Hep bir hayalimiz var, hep yapılacak işlerimiz.
Gelecekteki planımıza uygun olsun diye bugünkü adımlarımızı belirliyoruz. Hatta birçoğumuz da geçmişten getirdiklerini kendine kılavuz yapıyor. Nereden nereye geldim, bu adımları attığım için başardım ya da başarısız oldum gibi cümlelerle geçmiş deneyimlerini bugüne aktararak yön tayin ediyor.
Peki, kaçımız şuan bulunduğumuz noktanın farkında?Kaçımız bulunduğu noktanın kendine açtığı kapıları net olarak görebiliyor?
Bence neredeyse hepimiz, geçmişin gölgesinde gelecek inşa ederken, bulunduğumuz noktayı kaçırıyoruz. Oysa bulunduğumuz nokta başlamak için en ideal yer. Çünkü zaten oradayız.
Eğer tam olarak nerede olduğumuzu bilir, artı ve eksileri net olarak görebilirsek hayatın bize açtığı yolları kaçırmayız diye düşünüyorum.
Bu bir anlamda kendini bilmekle, olduğun gibi kabul etmekle de ilgili. Kendine dürüst olabilen insan, geldiği yerinde gideceği yerinde farkındadır bence. Diğerlerinden tek farkı ise bulunduğu noktada kendini kandırmak yerine gerçekçi yollar seçmesidir.
Şimdi ben kendimle ilgili hem fiziksel, hem zihinsel hem de ruhsal sorgulama yaparak nerede olduğumu anlamaya çalışıyorum. Açıkçası çok kolay değil. Meğer ne çok kandırıyormuşum kendimi. Ama her zamanki mottomla başlamak bitirmenin yarısıdır diyorum ve uğraşıyorum.
Çünkü inanıyorum ki mutluluğa sahip olmak, onun için çaba sarf etmekle doğru orantılı. Ve gerçek mutluluk insanın içinde başlıyor filizlenmeye.
Umuyorum ki bulunduğum yeri belirlemek hangi yoldan gideceğimi seçmemi sağlayacak. Aksi halde toplumun genel ruh hali beni de esir alacak ve ben depresif yaşamak istemiyorum.
Sahi siz nerede olduğunuzu biliyor musunuz?
