Devrimci cumhuriyet bir uygarlık projesi ve bir gençlik rejimiydi. Nutuk’ta belirtildiği gibi cumhuriyetin en önemli dayanağı ve güvencesi gençlikti.
Devrimci cumhuriyet olanakların en dar olduğu dönemde bile gençliğin iyi yetişmesine büyük önem verdi. Kız-erkek ayrımı gözetmeksizin ilköğretim zorunlu ve herkes için parasız hale getirildi. Köy enstitüleri kuruldu. Her meslek alanında yurt içi ve yurt dışı öğrenim olanakları sağlandı. Parasız yatılı sistem yaygınlaştırıldı. Nitelikli öğretmen yetiştirme çabaları yoğunlaştırıldı. Öğretmenlere saygınlık kazandırıldı.
Laiklik karşıtı güçlerin iktidarı ele geçirmesiyle birlikte Cumhuriyetimiz çürüyüşe doğru sürüklendi. Sekiz yıllık kesintisiz zorunlu ilköğretim kaldırılarak 4+4+4 ucubesiyle imam hatip okullarının orta kısmı devreye sokuldu. Çocuklarımız okul dışına itilerek çocuk işçiliğin önü açıldı.
Seksen altı milyonluk ve çoğunluğu genç bir nüfus iyi eğitebilseydi büyük bir güç ve servet kaynağı olacaktı ama eğitilemedi. Bu muhteşem güç bilim dışı uygulamalarla ziyan edildiği için dert yumağı oldu.
Büyük halk yığınlarının çocuklarına yönelik, tümüyle parasız ve her yönüyle nitelikli bir eğitim seferberliği ilan etmeden Türkiye’nin parlak geleceğinden söz etmek saflıktır; büyük bir aldatmacadır. Hiç zaman yitirmeden kamu harcamalarının büyük bir bölümü akıllıca bir planlamayla eğitime aktarılmalıdır.
Siyasal İslamcı zihniyet, eğitim sistemimizi laik niteliğinden uzaklaştırarak tarikatların gerici operasyonlarına ortam hazırlamıştır. Şimdi yapılacak iş, eğitimi doğru dürüst aşamalara bölmek ve her aşamanın amacını açıkça belirtmektir.
Temel eğitim, yine zorunlu olarak lise öğrenimini de kapsayacak şekilde düzenlenmeli ve her gencin bilinçli yurttaş olarak yetiştirilmesi hedeflenmelidir. Gençleri örgün eğitimden uzaklaştıran açık lise gibi uyduruk alanlara izin verilmemelidir.
Siyasal İslamcı zihniyet iktidara gelmeden önce uygulandığı gibi üniversitelere geçiş basamağı klasik liseler ve meslek okulları biçiminde ikiye ayrılmalıdır. Elektrikçilik, motorculuk, hemşirelik, sağlık memurluğu gibi alanlara ara eleman yetiştirmek meslek okullarının işidir.
Üniversitelere girmek için klasik lise eğitimi gereklidir. Meslek okullarını bitirenler, lise bitirme sınavlarına girerek üniversite sistemine geçebilirler. Din adamlığına hazırlık niteliği taşıyan imam hatip liselerini bitirenler ancak Yüksek İslam Enstitülerine girebilirler. Dünyadaki yaygın uygulama da bu şekildedir.
Bu eğitim düzeninin başarılı olabilmesi için nitelikli ve donanımlı öğretmenler yetiştirmek şarttır. Bu öğretmen adayları rastgele bir üniversitede değil büyük merkezlerin üniversitelerinde eğitilmelidirler. Çağdaş yaşama dönük cumhuriyetçi bir öğretmen ordusu oluşturulmadan beklenen başarı sağlanamaz.
Temel kamu hizmeti olan eğitimin kamu gelirleriyle sağlanması esastır. Üniversite öğreniminin büyük ölçüde paralı sisteme dönüştürülmesi. “Parası olan okusun!” anlamına gelmektedir. Devrimci cumhuriyet ilke olarak eğitimi her aşamasında parasız görülmesi gereken kamu hizmeti saymalıdır. Eğitim nitelikli ve parasız olmalıdır. Pek çoğu ticari kaygılarla kurulmuş özel liselerin ve özel üniversitelerin sürüp gitmesine seyirci kalınamaz.
