Gazeteci Ahmet Hakan gece yarısı evinin önünde korumalarıyla birlikte saldırıya uğradı. Öncelikle saldırıya 
uğrayanlara ve Hürriyet ailesine geçmiş olsun diyoruz.
Türkiye’de 12 Eylül öncesinden beri artık yadırganmayan bir garip durum var. Gazeteci ve korumaları…
Bir gazetecinin yanında korumalarla dolaşması kadar basın özgürlüğünün geldiği durumu ortaya koyacak başka bir tablo olamaz. Üstelik sanki korumalar sayesinde gazetecilere yapılan saldırılar önlenebiliyormuş gibi…
Bu korumalar içinde canını ortaya koyanların olduğunu da biliyoruz. Ancak özellikle “kumpas davaları” sırasında gördük ki bu korumalar koruduklarını söyledikleri önemli kişileri korumak yerine, izlemekle görevli imiş. İddianamelerde öyle şeylere rastladık ki neredeyse 24 saati korumaların önünde geçen insanlar, eşleriyle özel konuşmalarını bile korumaların yanında yaptıkları halde “terör örgütü” kurmuşlar, “cinayetler işletmişler”, “hükümeti devirmeye” kalkışmışlar.
Konumuz bu değil.
AKP iktidara geldiği günden bu yana en çok ilgilendiği alanlardan biri gazete ve TV kuruluşları oldu. Başından beri yandaşı gazete ve TV’ler zaten vardı. Daha sonra ekonomik baskılarla, gazete sahiplerinin kirli ilişkileri nedeniyle şantaj yapılarak, büyük gazete ve TV’ler ele geçirildi. Bu kuruluşların başına “genel yayın yönetmenleri” atandı. Beğenilmeyen yazarlar işten kovduruldu. Ele geçirilemeyen, sindirilemeyen birkaç gazete ve TV’nin yazar ve yöneticileri ise “kumpas davaları” ile Silivri’ye tıkıldı.
Artık her şey güllük gülistanlık idi. Gazete manşetleri bile ortak ifadelerle atılıyor, aynı sözde gazeteciler her akşam başka bir TV ekranında kafa ütülüyordu. İktidar yetkilileri gazetecilerle programa çıktıklarında gazetecilere sorular önceden veriliyordu.
Bir dış gezi sırasında çaylak gazeteci bizim başbakana sorması gereken soruyu yanlışlıkla komşu ülkenin başbakanına sormuş ve bizim başbakan “hayır o soruyu bana soracaktın” diyerek düzeltmiş, yine de rezil olmamışlardı. Sonraları herkes aynı ağızdan “aldatıldık” şarkıları söylese bile kimse bu durumdan utanç duymadı.
Şimdilerde kafayı Aydın Doğan ve Hürriyetin bazı yazarlarına taktılar. Utanmadan TV ekranlarında “dişini sökmek” gibi kavramları dile getirebiliyorlardı ki, Ahmet Hakan’a saldırı olayı patlak verdi. Saldırganlar yakalandı. Ancak olayların yasıl gelişeceği bilinmiyor. Şimdiden provokasyon söylentileri başladı bile. Dünün saldırganları Ahmet Hakan’a saldırıyı Aydın Doğan’ın yaptırdığını söylemeye başladılar. Kim bilir belki de yakalanan saldırganlar yol verme ya da uzun farları yakma yüzünden kavga çıktığını da söyleyebilirler.
İlginç olan şu ki: AKP ve yandaşları Ahmet Hakan’ı hiç hazmedemiyorlar. Hakan, moda deyimi ile “onların mahallenin adamı”. Yani bir zamanlar onların gazete ve TV kanallarında onlarla birlikte çalışmış bir gazeteci. Daha ötesinde İmam Hatip kökenliydi. Onlara göre İmam Hatipler en başından beri kendilerinin arka bahçeleri olduğu için İmam Hatipli birinin kendilerinden olmamasını bırakın, istedikleri gibi biri olmamasına tahammül edemiyorlar.
En başından kendilerinden ayrılanlara bir şey diyemiyorlar. Örneğin geçtiğimiz günlerde ÖDP Genel Başkanı Alper Taş’ın İmam Hatip kökenli olduğu basında yer aldı. Alper Taş’a bir şey diyemiyorlar. Ancak birlikte çalıştıkları Ahmet Hakan’a diledikleri gibi hükmedemeyince çileden çıkıyorlar. Bir anlamda “davadan döneni vurun” söylemi başka bir siyasi kulvarda devreye sokuluyor.
Cumhurbaşkanlığı makamında oturan zat, geçtiğimiz günlerde ders yılı açılışı nedeniyle bazı İmam hatip okullarında yaptığı konuşmalarda Aydın Doğan’ı hedef alan konuşmaları küçük çocukların önünde yapabilmişti. Saldırı da bu konuşmaların hemen arkasından geldi. Bu tür sorumsuz konuşmalar sonunda birileri durumdan vazife çıkarttıysa, ya da bu konuşmalara dayalı bazı provokasyonlara giriştiyse, bu konuşmaları yapanlar kendi sorumluluklarını bir kez daha gözden geçirmeliler.
Türkiye seçimlere giderken tehlikeli sularda yüzmeye devam ediyor.
