(Torunlar Dedelerini Anlatıyor)

(Soldan sağa) Fehim Manaş’ın torunu Fikret Manaş, Necip Çevik’in torunu Zafer Çevik, Fehim Manaş’ın oğlu Necmi Manaş ve Fehmi Yorgancı’nın torunu Hüseyin Yorgancı

Fehim Manaş’ın Torunu Fikret Manaş (1958) ; “Babamın anlattıklarına ilave edecek bir şey bulamıyorum. Sadece şunu söyleyebilirim. O çalışmak için yaratılmış değerli bir insandı. Bende ilk torunu olmam nedeniyle şanslıydım. O hepimizi çok severdi. Dükkânı Uslu Kuyumcunun olduğu yerde idi. Demircilik mesleği yanında Necip Amcadan öğrendiği çakma tulumba işine ustası bu mesleği bıraktıktan sonra başlamıştı. Namı “Tulumbacı Fehim” olarak anılırdı.”

Necip Çevik (1898-1967) ustanın torunu Zafer Çevik (1964): “Dedem
Yenişehir’de Necip usta olarak anılırdı. Balkan Savaşı yıllarında Rumeli’den ailesiyle birlikte göç etmişler. Askerde makinaya olan ilgisi ve altı dil bilmesi nedeniyle. Avrupa da ki bir takım teknolojiyi incelemek üzere Almanya’nın Hannover şehrine gönderilir. Burada tarım makineleri üzerine eğitim görüp ihtisas yapar. Türkiye’ye dönerken Lüleburgaz da ki Türkgeldi Üretim Çiftliğine Almanya’dan ilk traktörü getiren, bunun yanında ilk döner pulluğu ve çakma tulumbayı imal eden Dedem Necip Çevik ustadır.

Yenişehir’e geldiklerinde Hıdırbali Mahallesi Hacı Ali Sokakta ki 10 No.lu evi satın alır. İlk dükkânı Çınarlı Camii kuzeyinde olup, Saatçı Nuri Körüstan (1864-1941) ustanın dükkân komşusudur. Daha sonra Cumhuriyet Caddesindeki 22 Nolu iş yerini satın alır. Burada demircilik mesleğine devam eder. Başlıca yetiştirdiği ustalar ise Yağcı Mustafa Saraçoğlu, Fehim Manaş, Palle Hüseyin, Hacı Nuri’nin İsmail Erol, Gabran lakaplı Osman Erol, Söylemişli İsmail, Ali Dübek, Ormancı Muzaffer, Kör Selahattin (Kalay) ve Nazmi Bal’dır. Bu mesleği bıraktıktan sonra babam Sadi Çevik ile birlikte nalburiye ve cam üzerine ticarete devam ederler. Bu günlerimizi yaşıyor isek onların sayesindedir derim. Allah rahmet eylesin,” diyordu.

Fehmi Yorgancı (1323-1978). Torunu Hüseyin Yorgancı (1958): “Dedem Bursa eşrafından Fehmi Efendi’nin torunu, yorgancı ve ev döşeme ustası Hüseyin Yorgancı’nın oğludur. Irgandı Köprüsü Mevkii, Yeşil Merdivenli Sokakta dünyaya gelmiştir. Bu soyadını babasının mesleğinden dolayı almıştır. Mesleği ile ün yapmış olan büyük dedem Hüseyin Efendi, resmi araçla Ankara’ya götürülür, Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün yatak odasındaki cibinliklerini yaptıktan sonra tekrar Bursa’ya getirilir. Dedemin büyüğü Mehmet Özpulluk Bursa Kafkas Pastanelerinin baş ustasıdır. Kız kardeşi Kadriye halam Terzi Arif Horoz’un eşidir. Dedem Ali Üzüm’ün damadıdır. İki çocuğu dünyaya gelir, babam ve halam Veliye Demirel, Boyacı Hasan Demirel’in eşidir. Fehmi dedem bu mesleğe Ekşi kızılcıkların Mustafa efendinin yanında yetişir. Cumhuriyet Caddesindeki kendi dükkânında yıllarca hayvan koşumlu araba imal eder. Yanında yetişen ustalardan Koca Ahmet (Özbeyaz), Ahmet Peynirci ve Nuri Hece olduğu söylenir. Dedemi, kalfası Ahmet Peynirci amca sık sık ziyaret eder, bu ziyaretten de dedem çok memnun olurdu. Benim dikkatimden kaçmayan başka bir olay da şuydu: Ne zaman Ahmet amca gelse, dedem onu ayakta karşılar, dedem oturmadan asla Ahmet amca oturmazdı. 71 yıllık ömrünü Yenişehir de sürdürdü. Allah cümlesinden gani, gani rahmet eylesin. Torunu olarak onunla daima gurur duydum. O beyefendi ve kişilik sahibi bir insandı. Doğdu, adam gibi yaşadı, kalp kırmadan da bu dünyadan göçüp gitti. Toprakları bol, mekânları cennet olsun,” diyordu.

Gelecek sayımızda, aynı meslek gruplarının unutulmayan eski ustalarını tanımak üzere, bu dünyadan göç edenleri rahmet anıyor, hayat olanlara sağlıklı uzun ömürler diliyorum.