Ömer Aslı (1929) Kaynakçı, Makasçı:
Demirci Abdullah Aslı’nın oğludur. Mesleğe Cumhuriyet Caddesindeki 
babasının yanında başlar. 1940 yılında babası vefat edince henüz 11 yaşındadır. Bu iş yerini dayısı Kel Ahmet Pazarcık çalıştırır. Kendisi de demirci Fevzi Hanlı ustanın yanında çıraklık yapar. Sonra dayısı işi bırakınca kardeşi Rahmi ile birlikte kendi iş yerlerinde devam ederler.
1947 Yılında Koca Ahmet askerden gelince, onunla 1949 yılına kadar burada demircilik mesleğine devam ederler. İlk olarak belediyeye ait otobüsün makasını birlikte onarırlar. Ayrıca soba, mangal ve gereçlerini imal ederek, salı günleri Cumhuriyet Caddesinde hal girişi önünde sergi açarak bu ürünlerini satarlar. Askere gidince kardeşi Rahmi devam eder, 1951 de terhis olunca bu dükkânları yıkılıncaya kadar çalışırlar.
Sonra Sağır Osman Sokaktaki Lapacı Petrolün yanındaki Ethem Baykal’a ait olan iş yerinde kaynak ve makas işlerini kardeşiyle birlikte devam ettirirler. Buradan İş Bankasının yanında bulunan Pirlepeli Ali Teker’e ait hana taşınarak yalnız başına çalışır. 1967 de Sanayi Caddesindeki kendi iş yerine taşınarak burada da kaynak, makas ve egzoz işlerine devam eder.
Bu arada oğlu Abdullah’ı da yetiştirir. 1987 de emekli olduktan sonra işini oğlu devam ettirmektedir. Yaptığı işleriyle, dürüst kişiliği ile çok temiz ve ciddi bir insandır. Onun dünya görüşüne ve de süper zekâsına hayranımdır. Vakit buldukça ziyaretine gider, geçmiş senelerin küllerini eşeleyerek, çok güzel sohbet yapar, unutulmuşları yâd ederek gün yüzüne çıkarırız.
Mehmet Demirel (1929) Kaynakçı ve Makasçı:
Boyacıoğlu Abdullah’ın dördüncü oğludur. Amcaoğlu M.Kemal Yüce’nin de asker arkadaşıdır. Demircilik mesleğine Yağcı Mustafa’nın yanında başlar ve burada yetişir. 1949 da Balıkesir de askerlik görevini eda eder. Terhis olup geldiğinde Bilecik Caddesinde kendine ait iş yerini açar ve burada kaynak ve makas işleriyle meşgul olur.
Kurtuluş Mahallesinde Koca Ahmetlere ait olan arsayı satın alır. Altına dükkânını, üstüne de evini yapar. Daha sonra kardeşi Ünal Bursa’ya gidince 6 ay sonra da 1959 da o da taşınır. Ankara Caddesindeki Akar Garajında şasi işlerine devam eder. Burunlu olan 52 Mercedeslerin direksiyonlarını diker. Öndeki motoru arkaya getirerek her türlü donanımını yaptıktan sonra karosere gönderir. Bütün araçların şasi işlerini yaparak 1987 yılında emekli olur. Halen Bursa da yaşamaktadır.
Zeki Dolgun (1936) Kaynakçı ve Makasçı:
Zeki DOLGUN
İstanbul garajında Koca Ahmet’in yanında yetişir. Askerlik dönüşü Çayır Mahallesi Hacı İsa Sokak 19 No.lu iş yerinde kaynak ve makas işleriyle uğraşır. 1968-69 da Sanayi Çarşısı Çınar Sokakta kendi iş yerlerini yapar. Buradaki dükkânları ortadan bölerek, birini Şevket ve Necdet İşsever kardeşlere, diğerini de Necdet Aydın’a takımlarıyla birlikte devrederek Almanya’ya gider ve emekli olur. Daha sonra Yenişehir’e gelir halen burada yaşamaktadır.
Necdet Aydın (1945) Kaynakçı ve Tornacı:
Tahirağa İlkokulundan mezun olduktan sonra, Orhan Akyüz’ün babası Hacı Ahmet Akyüz 1956 yılında onu Hasan Demirel’in yanına çırak olarak verir. Burada askere gidinceye kadar çalışır. Ahmet Beyazoğlu’ndan kaynak ve makas işlerini öğrenir. Buradan askere giderek 1968 yılında Koca Ahmet ile ortak olup torna alırlar. Burada İnan Koca Ahmet römorklarını imal ederler. İlk römorku Davut Ağaların İsmail Avcı’ya yaparlar. 1970 yılında ortaklıktan ayrılarak, Zeki Dolgun’un Çınar Sokaktaki iş yerini takımlarıyla birlikte devir alır. Kaynak ve su borusu imalatıyla uğraşır. İlk çırağı Beypınarlı İsmail’dir. 1975 yılında 2 M.lik Tos marka tornayı ikinci elden alır. 1978 yılında Sanayi Çarşısı Haremiçi Sokak No:43 deki kendi iş yerine geçer. Kendi mekânında Özen Aydın römorklarını imal eder. 1995 yılında emekli olur. 2000 yılında imalatı bırakarak, kendini oyalayacak işler yapar. Halen bu iş yeri faaldir. Yetiştirdiği çırak ve kalfalardan Sezai Uslu halen İznik’te Uslu römorklarını yapmaktadır. Hasan Aşık ise Sanayi Çarşısında römork bakım ve tamir işleriyle uğraşmaktadır. Sosyal yönü ağır basan Necdet Aydın uzun yıllar Yenişehir Esnaf Kefalet Kooperatifinin yönetim ve denetim kurullarında görev alır. Belediye meclis üyeliği ve Başkan Yardımcılığı da yapar. Şu an işi olsun olmasın her gün saat 10.00 – 15.00 arası sanayideki iş yerinde bulunur.
Hulusi Hızlıkurt (1935) Oto Lastik Kaplama:
Mollaarap Balabanbey İlkokulunda iken, sömestri tatillerinde Bursa Atatürk Heykeli karşısı, Derman Apartmanın altında Federal Lastik Kaplama da çırak olarak çalışır. Ustası Raif Er’dir. Necati Peksayın’da bu işyerinin ortağıdır. Burada mesleğini öğrenir ve kalfa olur. Askere gidinceye kadar Raif ustanın yanında çalışır. 1955 de Jandarma Eri olarak Giresun’a gider. Üç yıl askerlik yaptıktan sonra terhis olur. O yıllarda Bursa da bu işi yapan, Federal Kaplama dan başka, Uluyol da Mehmet Çuvalan vardır. 1958 yılında Uluyol da Düdükçü İhsan Gündoğdu ile birlikte ortak lastik kaplama işi yapmaya başlar. İşlerin azlığı nedeniyle, bu iş yerini Yenişehir’e nakletmek isterler. Yer aramak içinde buraya ortağı ile gelirler. Yenişehir de ilk tanıştıkları insan, merhum oto tamircisi Hüseyin Ömürlüoğlu olur. Üçü birlikte meseleyi konuşurlar ve o zamanın Belediye Başkanı Şakir Üntut’a giderler. Başkan da çok yakınlık göstererek, Garaj Kahvesinin olduğu yerdeki belediye dükkânlarından birini bunlara kiraya verir.
1959 da Uluyol’daki iş yerlerini buraya taşırlar. Dükkân komşuları marangoz Fuat Ceylan, Nalbant Hüseyin Elber, Demirci Emin Sıkılar ve Cilo Osman’dır. Sanayi Çarşısında ilk inşaatı, Kumaşların Rasim Özeç Çiçek Sokak yağhane olarak yapar. İkincisi de H. Hızlıkurt’un lastik kaplama atölyesidir. Bu atölye de Gündoğanlı Barbaros, Alaattin Çiğdem, Muharrem Durutlar, Osman Çeşmebaşı ve Mehmet Işıldak yetişir. Hulusi Hızlıkurt her zaman neşeli bir insandır. Üzüntüsünü kimseyle paylaşmaz, şen ve şakrak halleriyle tasasını hiç belli etmez. O her daim güleç yüzlüdür. Gün doğmadan sanayide ilk dükkânını açan ondan başkası değildir.
Alaattin Çiğdem (1949) Oto Lastik Kaplama:
Alaattin Çiğdem, İlkokulu bitirdikten sonra Hulusi Usta’nın yanına çırak olarak girer. Burada kalfa olur. 1969 da askere gider. Terhis sonrası 1972 de Sanayi Çarşı Çiçek Sokaktaki işyerinde oto lastik kaplama işlerine başlar. 1985 yılında Çınar Sokaktaki kendi atölyesini inşa ederek, daha modern makinelerle imalata burada devam eder. Emekli olduktan sonra sağlığı bozulunca, oğlu Recep işe sahip çıkar.
Sanayi Çarşısını parselleyip, ilçe merkezinin cadde ve sokaklarında dağınık bir halde çalışan nasırlı mahir elleri, dam yada samanlık tarzındaki o eski iş yerlerinden kurtararak Sanayi Çarşısının oluşmasına neden olan yenilikçi Belediye Başkanı Ali Can’dır (1920-1967). Ondan sonra da devam ettiren Vedat Cemil Şemaki’dir.
Yorumlar kapalı.