Hayat bir döngüdür, yaptığın her şey er yada geç sana geri döner.
Böyle diyor kadim öğretiler. Semavi dinlerde de benzer ifadeler bulabiliyoruz.
Hatta bazı insanlar cenneti de cehennemi de düşüncelerimiz yoluyla yarattığımızı ve bu dünyada deneyimlediğimiz söylüyorlar.
Peki, gerçekten yaptığımız iyilik benzer bir iyilik olarak bize dönüyor mu ya da kötülük?
Herkesin inanışı kendine ve saygı duyulmayı sonuna kadar hak ediyor.
Zaten bence inanç insanın içinden gelen bir duygudur, başkaları tarafından öğretilemez.
Ancak davranışlarımızın hayatlarımızda bir karşılığı olduğu gerçek.
Atalarımızın boş konuşmadığı hakkında hemfikirizdir diye düşünüyorum.
Ne ekersen onu biçersin sözünde olduğu gibi gerçek anlamıyla ektiğimiz tohum neyse topraktan çıkacak olan odur elbette.
Mecazen de durum farklı olmamalı.
Toprağa ektiğimiz tohumun sağlıklı ürün vermesi için her adımı doğru yapmaya çaba sarf ederiz değil mi?
Peki, aynı durumda davranışlarımız için de geçerliyse?
İşte bence beynimizin algılayamadığı tam olarak bu.
Davranışlarımızın bir tohum olduğunu düşünürsek, olumsuz bir davranışın ürünü de olumsuz olacaktır. Bunu aslında hiçbirimiz istemeyiz.
Fakat beynimiz hayatta kalmayı başarmak adına tüm davranış ve düşüncelerimizin haklı olduğu konusunda bizi ikna etmekle görevli.
Aksi halde suçluluk duygusu insanın kolay kolay baş edebildiği bir duygu olmadığından, beynin mutlak görevini sekteye uğratabilir.
İşte tam bu nedenle hepimiz; her davranışımızın kesinlikle haklı olduğunu, her zaman olumlu olduğunu, hep en doğruyu yaptığımızı düşünürüz.
Ancak kendimize uzaktan bakmayı başarabildiğimizde, başkalarının hayatına yaptığımız etkiler, başkaları adına verdiğimiz kararlar, haklı olmak adına kırdığımız kalpler dikkatimizi çekebilir.
Çünkü genellikle insan, bilerek zarar vermeye meyilli değildir. Psikolojik bir hastalığı yoksa. O yüzden başımıza gelen kötü şeyleri değiştirmenin yolu, bakış açımızı değiştirmek olabilir.
Bana sorarsanız fark etmek de büyük bir başarıdır.
Ne demiş atalarımız yanlışın neresinden dönersek kardır.
