Gün geçmiyor ki yeni bir olay olmasın canım ülkemde. Her sabah bugün ne oldu acaba diye uyanmak sinirlerimizi iyice gerdi sanırım.
Üstelik günlük hayatlarımız yeterince yorucu değilmiş gibi bir de ülke genelinde yaşananlar yoruyor zihnimizi.
Bu haftanın yükselen haberi sanırım döviz artışları oldu. Büyük şirketler 2016 sonu döviz tahminlerinde iki kez güncelleme yapmasına rağmen reel kura yaklaşamadılar bile. Kara kara düşünüyorlar nereden tasarruf yapsak diye.
Üretimi düşürmek zorunda kalıyorlar çünkü satış yapamıyorlar. Üretimi düşürünce eleman fazlalığı var diyerek insanları işten çıkarıyorlar. İşten çıkarılan insanlar alış veriş yapamıyorlar. Alışveriş olmayınca üretime ihtiyaç kalmıyor. Kısır bir döngüye giriliyor. Zaten ekonomik krizlerde böyle ortaya çıkıyor.
Ekonomi dedikleri çok tuhaf bir şey gerçekten. Birileri ülke genelinde kaos yaratacak bir şeyler söylüyor. Bütün piyasalar darmaduman. Neden?
Çünkü belirsizlik psikolojisini bozuyor. Geleceği güvenli görmüyor. Yarını öngöremiyor olmaya bir türlü alışamadı hayret. Oysa biz ne güzel alıştık gelişine yaşamaya. Hesap kitap tutmuyorsa yapmayız efendim demeye.
Kader, kısmet, mukadderat en sık kullandığımız kelimeler oldu mesela. Her harfin sonu hayırlısı diyerek bağlanıyor. Bir kısmımız yükselen dövizden kar etmeyi hesaplayarak parasını bozduruyor (sanki döviz 2 ay öncesi rakamlara tekrar düşecek de yine yatırım yapacak), bir kısmımız da kesenin ağzını sıktıkça sıkıyor yaşamını devam ettirebilmek için.
Biz zemin katlarda böyle ufak! sorunlarla uğraşırken üst katlarda birileri dolarları, Euroları piyasadan çekiyor. Niye?
Ekonomi biraz daha sıkışsın, kurlar biraz daha yükselsin, bu ülkede yaşayan insanlar canından bezsin, uğraştırmadan bizim istediğimizi versin diye. Peki sonra?
Sonra elimizdekileri sürelim piyasaya ekonomi rahatlasın, çıkıp ortaya salınarak bak ne kadar mükemmel bir iş yaptık herkes doğru yolu bulunca refah seviyemiz nasıl da yükseldi istikrar önemli diyelim.
Adamlar haklı kendi paralarıyla ne isterlerse yaparlar tabi. Bizim güzel insanlarımız da tüm bu senaryo oynandıktan sonra büyüdüğünü zannettiği ekonomiyle gurur duyar. Duyar da, ne zamana kadar mesela?
Tahminimce bir sonraki krize ve belki devalüasyona kadar.
Ah canım ülkem zararına satışlar başladı. Kapanıyoruz ilanını asmaya az kaldı. Hala hepimiz ucuza mal bulduk alalım derdiyle dükkan önünde sıra bekliyoruz.
Acı gerçek ise bize sıra gelene kadar mallar tükenmiş olacak.
Korkarım yakında ülkece kapıya kilidi vurup başka dükkanlar aramaya başlayacağız.
