Bir yerlerde karşıma çıktı bu cümle. Kime ait olduğunu aradım ama bulamadım. Kim sormuşsa çok güzel sormuş. Benim ufkumu açtı en azından.
Öncelikle cümleyi nasıl okuduğumuza göre düşünce bulutlarının tamamen değiştiğini söyleyebilirim.
Çünkü ilk okuduğumda anladığım şey iyi olan ama eskide kalmış seçenekle, yeni ve bilinmez olan seçenek arasındaki tercihi düşündürmüştü bana.
İyi olan neden eski oldu peki demiştim. İyiyse yeni bir şansı kesinlikle bu seçenek almalıydı. Risk almaya ne gerek vardı.
Peki, madem iyiydi o zaman neden eski olmuştu? Belki hayat sebep olmuştu eskimesine. O zaman yeni bir şans tanıyabileceğim zaman geldiğinde, o eski hala bildiğim eski olabilir miydi?
Hayatta her şey her an değişirken aynı kalmak mümkün müydü?
Ben her şeyin ve herkesin, farkında olmasa da sürekli bir değişim geçirdiğine inanıyorum. O nedenle de bildiğim eskinin, bildiğim gibi kalmış olması bence mümkün değil.
Cümleyi başka bir zaman tekrar okuduğumda, kafamda bambaşka bir düşünce belirdi. Sadece bir virgül farkıyla.
Eski, iyi mi? Riskli yeni mi?
Bir karar vermek gerektiğinde bildiğimiz yoldan gitmek her zaman kolay olandır. Bilmediğinin belirsizliği, seni iyi hissettirmeyen ama şaşırtmayacak olan bildiğinden daha korkutucu gelir.
O nedenle de bildiğinin(yani eskinin) en iyi seçenek olduğunu düşünürsün.
Ama hayatın olağan akışı, ilerlemek olduğuna göre, gelişimi sağlayan şey nasıl olurda bildiğin sınırlarda kalmak olabilir?
Bilmediğin yolu seçmenin sonucu zor ve yıkıcı olsa da seçen kişiyi kesinlikle ilerletir.
Bence deneyim kazanmanın yolu da tam olarak budur.
O yüzden bir seçim yaparken kolayca yöneldiğimiz tarafı fark edip başka bir seçeneğin mümkün olması ihtimaline göz atmakta fayda var.
Belki de ilk anda aklımıza gelmeyen seçenek yepyeni yollar açar önümüzde.
Ne demiş duvar yazısı üstatları: Bir de bunu deneyelim. Olursa olur, olmazsa çay içeriz.
(Yazar burada bu riski alalım, en kötü ihtimalle rutinimize geri döneriz demek istiyor J)
