Bir tip var hayatımızda.
İçimizde dolaşıp doğal görünmeye çalışıyor ama değil.
Kendini değerli sanan, tam bir zavallı.
Önemli adam pozlarında dolaşıyor.
Kimse önemseyip yüzüne vurmuyor ya acı gerçeği, anlayamıyor kocaman bir hiç olduğunu.
*
Sayıları artıyor bunların bazen, üçü beşi buluyor.
Bir arada durmaya çalışıyorlar ama olmuyor.
Her biri diğerinden daha çekilmez.
*
Aynı türden olmaları, birbirlerini sevdikleri anlamına gelmiyor.
Birlikte de olamıyorlar.
Her biri diğerinden daha sağlıksız.
Her biri diğerinden daha tembel ve inançsız.
Ve her biri diğerinden daha ilkesiz.
*
Ortak özellikleri, ilkel insandaki önemli olma içgüdüsü.
Sadece kendilerini anlatırken ya da kendilerini dinlerken mutlu oluyorlar.
Büyük harflerle ve ezberledikleri sloganlarla konuşuyorlar.
Örtmeye çalıştıkları ise çaresizlikleri ve beceriksizlikleri.
*
Hemen her konuda, hemen herkesle konuşurlar.
Konuştuklarıyla çatışmayı sevmezler.
Birebir olduklarında, herkesle hemfikir olabilirler.
Çatışıyor göründükleri zamanlarda samimi olamazlar.
*
Tembel ve korkak olurlar.
Kendi konumlarını riske atacak adımları atmazlar.
Verdikleri izlenim ise bu değildir.
Hangi gün kim olmak istiyorlarsa o olurlar.
Çalışmayı sevmezler. Sadece, laf üretirler
*
Önce çevresiyle sonra kendileriyle çelişirler.
Kendileri gibi olanlar da dahil kalıcı ilişki kuramazlar.
Birden çok maskeleri vardır.
Yüzlerinde hangi maskenin olduğunu unuttuklarında deşifre olurlar.
*
Bakın çevrenize, hemen fark edeceksiniz onları.
Sözde çok becerikli, çok niteliklidirler.
Birçok işte kendilerini uzman sayarlar.
Gelin görün ki ne yaptıkları bir iş ne de uzman oldukları bir konu vardır.
Fazla söze gerek yok aslında.
Kısaca Mış gibi yaşayanlar onlar.